çünkü aşırı derecede paranoyak, şüpheci ve sosyofobik bir insanım.
yaklaşık 6-7 senedir böyleyim. önceden her hafta hatun peşinden koşan, sevgili ve arkadaş edinen, sohbet muhabbet eden, çekingen olmayan biriydim. şuanda hareketlerden bile şüphe duyan, göz teması kuramayan, kalabalık ortamlarda aşırı rahatsız olan biri oldum. hatta en ufak şeyden bile heyecanlanıyorum ve sanki beynim uyuşuyor sanki karıncalar geziyor.
işin kötü yanı bu halim ruhuma zevk veriyor ama bundan çok rahatsızım.
Avmlerde gezmiyor, sevdiğim kadına pahalı hediyeler alamıyorum. Güzel bir mesleğim ortalamanın azcik üstü de maaşım var. Babamın parası benim yiyebileceğim kadar olmadı hiç. Ama sevgilim var. Mutluyuz. Bundan önce de bir sürü sevgilim oldu. Sadece para sevgili yapmıyor dostlar. Parayla olan sevgili eskorttur zaten.
Neden sevgiliniz yok ? Bunu çok dert ettiğiniz için. Başka şeylere odaklanın ve başarılı olun . Bu zaten birilerinin dikkatini çekmeye yeter.
16 yıldır yalnız kalmayan ben , 1 aydır yalnızım . şimdi düşünüyorum neden sevgilim yok....
ben yalnız kalmayı unutmuşum , kendime tahammülüm kalmamış. kendi sesimi bile hatırlamıyorum.
içimdeki ses bana sürekli bir şeyler anlatıyor ama ben onu susturmak için uğraşıyorum .
ve şimdi kendi kendime soruyorum , neden sevgilim yok ?
cevap basit , “O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.”
