18 yaşındayım ve bu güne kadar hiçbir kız beni sevmedi. hiçbir kızın gözünde hak ettiğim değeri bulamadım. tek isteğim gerçekten beni sevebilecek birini bulmaktı ama gelin görün ki yok. tip olarak normal bir insanım yani herkes gibiyim, karakter olarak da açık fikirli biriyim ve hayata objektif bir açıdan bakabiliyorum.
ama gelin görünki hiç sevenim yok. bende istiyorum birinin gözlerinin içine bakıp seni seviyorum demek ve karşılık bulmak. hayatımda artık bir anlam bulamıyorum; maddi yönden kötüyüm, şimdiye kadar hiç sevenim olmadı, iyi bir eğitim hayatım yok, geleceğim çok sallantılı ama her şeye rağmen yaşıyorum.
Yas ufak ve kafa bulanik hisler dumanalti cunku mantik kısır belki aktif bile degil. Sen hayatin anlamaini seni seven birine baglarsan hayat zaten anlamsiz olur . Genis dusun kendin icin ve kendinle yasamayi ögren . Sevilmek sevmekten sonra ve yasamaktan içredir. Once dogrul kendi hayatina sonra bir baskasiyla devrilirsin endise duymadan .
Böyle saçmalıllara bunalımlara takılmak ve bunun üstünden anxiety geliştirmek yapacağın en kötü şey olarak buna gerek yok faydasıda yok. Daha gerçekçi uğraşlarda mutluluğu ara, sosyalleş,hobi edin, dil öğrrn, spoe yap, kesinlikle oku bak 3 kere yazıcam oku oku oku sistematik bilgi dahilinde ne bulursan oku depresyonunun kesin kalıcı tedavisi bu, sen yalnız değilsin en basitinden senin gibi aynı hisselere hakim milyonlarca insan var böyle düşün.
Senin gibi insan çevrende yok. Ondan sevenim yok diye kendine eziyet ediyorsun. Biraz hobi ve sana uygun kişiler bul. O zaman benim çok sevenim var dersin.
başkalarının işine yaradığın kadar sevilirsin. önemli olan kendini sevmek kendinle barışık olmaktır. birileri sevmese de olur, seveceği varsa öyle sever zaten. takılmamak gerek böyle mevzulara.
sen sev kardeş zamanla sever seni aşk emek işidir .sonra sıç bırak kızın hayatına ne de olsa biri sever bir üst modeli yok mu kafasına girersin .bırak ya sinirlendim. sevgi mevgi yalan dolan zaten 25 yaşlarına geldiğinde evlenmek için erkek arayan biri seni seviyormuş gibi yapar merak etme . içim darlandı çok hassasım şu aralar .
18 yaşındayım yıllarca hayatımda anlamlandıramadığım bunalımların ve aile içi durumlarım yüzünden kendimi insanlardan ölesiye uzaklaştırdım oysa sevenim ve ''hayranım'' diyebileceğim kişi sayısı bir hayli fazlaydı.
şimdi neden diye sormadan edemiyorum neden her şey apaçık ortadayken sorunlarım olduğu biliniyorken kendimden insanları uzaklaştırmam bu kadar garipsendi ve benden nefret edildi? neden sevenim yok?
insanlar ne olursa olsun sadece kendi duygularının tatmin olup olmayışıyla ilgileniyor acıyı bile seviyor bazen insan, başkası için acı çekmek onu tatmin ediyor yoksa sizin duygularınızı okşamak falan derdi değil yani.
