insanların beni yarı yolda bırakacakları hissini aşamıyorum bir türlü; O güven kaybının yeri ne yapsam dolmuyor, içimde görmüş geçirmiş huysuz bir ihtiyar var sanki, tam güvenecekken yahut tamamen güvenirken kulağımı çekip çimdikliyor.
Sevgili ailem, keşke içimde koca bir boşluğa sebep olduğunuz o güne dönsek ve o boşluğu doldursanız, ben de sonuna dek güvende hissetsem, gecenin bir vakti mutsuz biri olarak uyumasam..
sabahtan beri yedi bardak çay içtim. sor bir mutlu muyum?
tabii değilim çünkü poşet çaydan çay mı içilir yahu.
ayrıca bugün çok sessiz, yalnızlıktan falan değil başka bir sessizlik var sararmış bi gün dönüm.
(#40963642) hee amk herkes hak ettiği yerde.o yüzden binlerce katil tecavüzcü sapık elini kolunu sallayarak dışarda dolaşıyor.
tüm dünyada mahkemeler 31 çeksin diye var zaten. nasılsa herkes hak ettiğini doğal olarak buluyor.evet.
ne zaman içinden çıkamayacağım kadar büyük dertlerin altında kalıp mutsuzluğa boğulsam aklıma nasıl olsa bir gün diğer insanlar gibi ölecek olmam geliyor. yalnızca bu düşünce beni rahatlatıyor.
mutluluğu ne kadar ararsam arayayım, bulamayacağımı kabul ettim. zaten çocukluğumda -bir insanın ömrünün en güzel geçmesi gereken yılları- kapıma bile uğramayan mutluluk bu saatten sonra gelse ne olacak ki?
