fazlasıyla kötümser ve birazcık psikopat olduğum için insanları kendimden istemsizce uzaklaştırdım. Yanımda olanlarıysa ''Yalnız kalmalıyım.'' diyerek yanımdan kovdum. Mutsuzum çünkü insanları kendimden uzaklaştırıyorum...
Eski manitam 6 saat önce arkadaşımın doğum günü partisinde laps diye karşıma çıktı.konuşmak istedi; aradı ama ne yüzüne baktım ne engeli kaldırdım nede telefonu açtım öylece ayrıldım mekandan.elim kolum titriyo aşırı gerildim la...
Kendi mutluluğumdan çok başkalarının mutluluğunu düşünen biriyim. Bugüne kadar ne mi oldu? Farkettim ki şunu yaparken mutluyum diyebileceğim hiçbir şey yok.
çok genel bir soru ama herkesin buna bir cevabı olduğunu düşünüyorum. neden mutlusun diye sorsam herkes cevap vermez ama neden mutsuzsun denildiği zaman herkesin yazacağı birşeyler olur. bu da melankolinin içimize ne kadar işlediğinin göstergesi.
Yaziya dökünce biraz arabesk göründüğünün ben de farkındayım ama resmen sezarın kendisini hançerleyenler arasında en çok değer verdiği brütüsü görünce hissettiği acıya benzer bir acı hissediyorum.
