z kuşağıyım ve bize bir gelecek bırakmadılar, ülkeyi yiyip bitirdiler.
bir hedefim de yok, kpssye girsem ne yapacağım bilmiyorum.
son zamanlarda yaşadığım görme problemim beni mutsuz ve rahatsız ediyor. bilgisayar ekranındaki yazıları seçerken bile zorlanıyorum.
Etrafta bir tane insan gibi insan yok da ondan. Allah ım sen sabır ver. Delirmemek mümkün değil gerçekten böyle depdelirmemek bile mümkün değil. Okumuş mal sürüleri dolu her yer. istisnasız.
Giresun'a ailemi görmeye gidecektim, Akaryakıt fiyatları yüzünden gidemedim. istanbul'a hapsettiler bizi kafa dağıtmaya bi yerlere bile kaçamıyoruz mk!
kuzenlerimin denizden story atarak "sezon başladıı yeaa" dedikten sonra başlayan mutsuzluğum,istisnasız her sabah kalkılan saat olan "06:15" ile beraber daha da dibe vurmaya başlamıştır.
Bilmiyorum, yeni mezunlara göre yüksek bir maaşım var hatta artık arabam bile var. Ama mutlu değilim. Mutluluk peşinde koşmuyorum fakat bir boşlukta hissediyorum, kaybolmuş hissediyorum. Kötüyüm.
çünkü türkiye gibi kaosun çok olduğu bir ülkede 3 kuruş asgari ücretle haftanın 6 günü sömürülüyorum ve bu para ile anca faturaları ödüyor ve daha hızlı ölebilmek için köpek gibi sigara içiyorum.
