insanların kişiliklerini ve terbiyelerini ön plana çıkarmak için başvurdukları yöntemdir. malum etrafta çok var kendilerini bu konuda doyasıya ifşa etmiş insanlar.
alışkanlıktır sanırım. can yücel sövünce şiir oluyor behzat ç. sövünce dizi oluyor. cem yılmaz sövünce komedi oluyor da ben sövünce niye ayıp oluyor anlamış değilim bu da başka konu.
Can Yücel şöyle buyurmuş:
''bana şiirlerinde küfür etme diyorlar usulsüz,
lan bu kadar orospu çocuğunu nasıl anlatayım küfürsüz!''
Yine bir söyleşisinde bir öğrencinin sorduğu soru üzerine de şöyle demiştir:
"küfür, burjuvazinin ağzında bir lağım çukurudur. işçi sınıfının ağzında ise bir çiçektir!"
demiştir.
Can babadan sonra bize çok söz bırakmayan bir hadisedir.
Bazen kelimeler yetmez anlatmaya bağzı şeyleri mesela senin sevgiline asılan birine küfür etmeden bir terim bulamazsın ağız dolusu orrrrr*spu çocuğu dersin için rahatlar. Git döv dersin döverken küfür etmeden duramazsın, ana avrat gidersin,
Kısaca küfür hayatı kısa yoldan açıklama şekli.
iste neden dindirir sorusu beni kitledi amk bak mesela çaresiz kaldım kufrettim rahatladım. fakat sebebsiz kufredenleri sikesim geliyor deli ediyolar beni.
küfür sinire iyi gelir insanı sakinleştirir intikam duygusunu azda olsa dindirir bu yüzdendir insanların küfür edip rahatlama isteği. fakat bazısı heybeye küfür etmeyi sever bunları anlamış değilim alışkanlık olsa gerek.
sevmediğimiz takıma, sevmediğimiz insana, kızgın anlarımızda, kıskandığımızda, üzüldüğümüzde, kelime aralarında, bir şeyi överken ve birilerini döverken neden küfüre ihtiyaç duyarız ve bu bizi neden rahatlatır sorunsalıdır.
