Kimileri ne aradığını bilmiyor.
Bazı insanlar da, çok iyi biliyor ama denk gelmiyor.
Bazen denk geliyor ama doğru zaman olmuyor.
Bazen doğru zaman oluyor ama doğru insan olmuyor.
Vesaire vesaire...
Yani aşk, zor zanaat azizim!
Bulduğuna inanıyorsan yapış yakasına, emek ver, sar sarmala...
Herkes huysuz, herkes aksi ne bekliyorsunuz ki. Biriyle konusursun akli cukunde gibi davranir. Herkes aşka aç degil. Hormonlari aç. Bu nedenle aşki kimse bulamiyor.
Bence bu gerçek bir şey değil ondan. insanlar birbirlerini kafalarında fazla olumluyorlar. insanlar Zamanla vakit geçirip tanışınca kafasında kurduğu sevgili tasarısının karşısındaki insan olmadığını anlıyor. Aslında çoğu insan kafasında olumladığı karaktere aşık oluyor. insanlar birbirlerind kusurlu varlıklar olduklarını unutturuyorlar ve karşılıklı saçma bir etkileşime giriyorlar. Bu aptal olumlamanın en büyük nedeni dürüst davranmamak. fazla makyajlı, filitreli ve düzeltilmiş fotoğraflar, karşımdaki ne düşünür duyarı, kendini iyi gösterme çabası, kendin olmama gibi nedenler sıralanabilir.
Dünya değişiyor sık sık yalnız kalabilen içe dönük zamanlar geçiren insanlar artık yok artık sahtelik var birbirini tüketme yarışında insanlar asla yalnız kalamıyorlar bundan şikayetçi de değiller. Oysa yalnız kalabilmek büyük bir ihtiyaç olmalıydı. Tabi bunlar benim gözlemim ve hata payı var.
Sevdiği kızın erkeğin hayalini kuran insanın sevgisi ile birbirlerini dürtenlerin sevgisi aynı olur mı. Olur belki de çok zor. içinde saklayan ile ele güne reklam edenin aşkı bir olur mu. Ama artık ipin ucu kaçtı. Kötü artık iyinin yerini aldı ve iyinin kötü olduğuna inandırdı bizi. Gerçek yalnızdır ve enteresan bir şekilde öyle de olmalıdır.
