Bazen kendime soruyorum ama hala çözümü bulamadım. Ben öyle sıkılıyorum geçiyor gibi de yaşamıyorum bu olayı böyle durduk yere sıkıntı basıyor,yutkunamıyorum,kendimi dışarı atasım geliyor ama öyle böyle değil.
Ölmek, uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
Çünkü, o ölüm uykularında
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan
Omuzlarimizda tasidigimiz, büyük olduguna kendimizi inandirdigimiz ama cogu gereksiz sorumluklar. Ve bunlari yerine getirememe korkusu.
Yarinin ne getirecegini bilememek, belirsizlik. ve bunun dogurdugu endiseler.
Işle ilgili konulari eve tasimak. Ve aile ile yeterince ilgilenememek.
Yakın zamanda Üniversiteyi bitirmemden mütevellit hep vize finallere son güne kadar çalışmadığım da son gün böyle içim sıkılırdı. Hayatta genel olarak bir sınav ve heran sınavın son günü olabilir ve çalışmadan bu son güne gelmiş olabilirsin diye düşündüğün için sıkılıyordur. Aksi takdirde bir kardiyolaga görün ritim bozukluğu olabilir.
