iyi insanlar hep kaybetti çünkü bu hayatta. Ya güçlüler kazandı yada kötüler. O yüzdendir iyilik yapmak demode bir deyim kaldı. Piçlik gün yüzünde, insanların istediği de buydu zaten.
Cem yılmaz'ın arif v 216 filminde işlenen bir konuydu bu aslında. "iyi insanlar sadece filmlerde mi olur ?" evet sadece Yeşilçam filmleri için geçerli bu maalesef.
Artık benim epeydir cevap alamadığom sorudur. Kime güvendiysek arkadan vuruyor. Bundan sonra herkese mesafeli olacağım. Enseye tokat olaylarından bıktım artık. En ufak cıvımasında ne oluyor kendine gel demem gerekiyor.
Zamanında bunu çok sordum kendime meğerse nedeni basitmiş. Çıkar toplumu olmuşuz hepimiz. En sevdiklerimiz bile olsa işin içine nefis girince ondan kötüsü yok oluyor. Kendimizi değil karşımızdakileri düşünseydik azıcık çok farklı bir dünya bizi beklerdi.
Olay basit çünkü dünya bir çıkar ilişkisinden ibaret. Kimse kimseye karşılıksız iyilik yapmıyor. Bunun en büyük nedeni dünyanın azla yetinememesi. iyi kalpli bir insan görünce ne saf salak biri lan bu diyorlar hemen. Sevgi saygı artık geçmiyor günümüzde. Yazık.
çünkü herkes kendini düşünüyor. hayatımızda birkaç kişi hariç kimsenin umrunda değiliz belli ki. birilerinin umrunda olmak değil zaten derdimiz. sahtelikten uzak olmak yeterdi.
insanlar gün geçtikçe kendi çıkarları ile örtüşen hareketlere bağımlı hale geliyorlar. Bunun en basit örneği takdir edilme ve beğenilme arzusuyla dolan sosyal medya bağımlıları. Sadece bu değil elbette, bunun dışında toplumun devamlı baskı altında kalması, çevresel sorunları ve geçim yetersizliği tüm hayatlarına stresi yansıtıyor, bu stres ve geçimsizlik hali de diğer insanlara olumsuz reaksiyon olarak dönüyor. Sebepsiz yere bağıran, olmayacak yerde olmayacak tepkiler veren insanların açıklaması bu. Dolayısıyla iyi bir insanla karşılaşmak için öncelikle buna kendinizden başlamalısınız, ben nerede yanlış yapıyorum diye. Şu da dipnot olsun, eğer durduk yere size haksızlık eden ve bağıran birisi varsa da ona karşılık vermeye çalışın, kalabalık bir güruh değilse sorunu halletmeye çalışın, nacizane. Eğer yapmazsanız siz de içinize attıkça bir sorunlu insana dönüşme potansiyeli taşırsınız.
Yas ilerledikce daha cok secici oluyoruz hepsi bu. iyi insanı kötü insanıda yaş ilerledikçe hayatın kazığını yediğimiz için cok rahat anlayıp uzaklasıyoruz.
dünya'nın çirkinliği nedeniyle iyiler kendilerini sakladığı ya da değiştirdiği için karşılaşmıyoruz.
iyi erkekler canları yanınca "alfa erkek olcam ben!!" diyor; düşünmeyen, yıpratıcı ve günlük kişilere dönüşüyorlar. bazen eski hallerini hatırlayıp evlerinde ağlıyorlar ama yine de eski kişiliklerini tekrar üstlerine giymiyorlar.
iyi kadınlar da canları yanınca hayata küsüyor, nefret doluyor. ya kötüleşiyorlar ya da hayatlarına adam akıllı kimseyi almıyorlar.
bir de akıllanmayan salaklar var. kelebek gibi ortada gezenler. bütün dünya kardeştir zırvasına inananlar.
böyle tipleri gördüğünüz yerde bak bu iyi bir şey değil diyin de bari soyları tükenmesin.
