ben çocukken burhan çaçan söylerdi bu şarkıyı yada türküyü artık ne derseniz, ancak anlamadığım mantık hatası hepsi istanbul'a gelip zengin oldular sonrada neden geldim diye şarkı yapıyorlar gelmeseydiniz kardeşim demeden geçemiyor insan.
şimdi bin kere pişmanım, vakit geçti ahh ne çare, şeklinde eşlik edebileceğiniz burhan çaçan erkan oğur seçenekleriyle dinleyebileceğiniz ahh dedirten şarkı. dinleyin.
"memleket,aile ve akraba ziyaretine. ayrıca şuan muğla da işsiz olunma sonucu bir süre daha geçici kısa süreli işler yapmaya." şeklinde cevap verilecek sual.
istanbul'da yaşayanların her sabah ister istemez mırıldandıkları şarkı. iş imkanları, boğaz, cami silüeti, kız kulesi vesaire tamam da; bu trafiği, kalabalığı, vurdumduymazlaşan insanı, vesaire.. çekilmez be! istanbul'a yakın bir ilde oturup, can istediğinde günübirlik istanbul'a gitmek en iyisi sanki.
not: burhan çaçan ve erkan oğur'a selamlar.
Sabah sabah dinlenilmemesi gereken parça, hele ki Erkan Oğur'dan hele ki istanbul'da köprü trafiğinde beklerken. Sonra, boğaz manzarasını görünce ruh haliniz değişir tabi, o ayrı.
anadolunun iç kesimlerinden çalışma umuduyla gelen, uzun süre inşaatta amele olarak çalışıp, kafasına inşaat demiri düştükten sonra vücudunda kalıcı hasar kalanların ah be istanbul bir tokatta sen attın bana söz grubuyla birlikte arka planda seslendirdikleri sözcük öbeği.
"neden geldim istanbula" ifadesi mecaz olarak kullanilmistir. yurt disindakiler bunu kendilerine uyarliyorlardir ya da yurdun degisik yorelerine gocmek zorunda kalanlar da kendilerine uyarliyorlar. erkan ugur cok guzel seslendirmis agzina saglik diyorum.
biraz kafayi zorlar, yorarsan neden geldim dunyaya gibi sorular bile pesi sira gelebilir o duygu karmasi icinde. bundan sonraki asama ise herhalde bakirköy akil hastahanesidir:)
orjinal ismi neden geldim amerika'ya olan ve 1900'lü ylların başında harput'tan amerikaya gitmiş olan ahilleas pulos tarafından yazılıp o dönem taş plağa kaydedilmiştir. erkan oğur şarkıdaki amerika kelimesini istanbul'la değiştirmiştir.
anadolu'da yaşayıp belli bir süre sonra yaşadığı yeri terketmek zorunda kalan herkesin türküdeki amerika'yı, yeni gittiği yerin ismiyle değiştirmeye hakkı vardır herhalde. gidilen şehir istanbul olunca ve gidilen yer için ilk defa denizler aşılınca bu daha bir yoğun ve çok anlamlar ifade eden bir hal alıyor. galiba bu durumu en iyi zorunlu ya da mecburi bir şekilde yaşadıkları yerden göç eden insanlar anlar. anadolu'nun tarihi böyle insanlarla doludur. tek iş kapısı olarak görülen ama gidildikten sonra binbir hayal kuraklığıyla geri dönülen bir şehir bazen, bazen de geri dönecek bir yeri ve kimsesi bırakılmadığı için "oaraya" zorla tutunmaya çalışan insanların dramlarıyla dolu olan bir şehir istanbul.
yurtdisinda yasayanlar annelerine dedelerine sorar böyle sorulari cogu zaman.
anne neden geldiniz su ülkeye? ne güzel yasar giderdik türkiye de gibi diyaloglar cok gecer aranizda. annenin cevabida insani sorduguna pisman eder. ahh kizim bende keske gelmeseydik diyorum binlerce kez ama cok gec.
hani ömrü istanbul da geçmiş birinin söylemesi, beğenmesi hatta ve hatta ağlaması garipsenebilir belki ama erkan oğur dan dinliyorsanız o an almanya da bir kentte yaşıyor dahi olsanız duygulanırsınız.
