- peki kitabın adı ne olacak?
+ migros'ta ağlamak
- isim hakkından sorun çıkar, migros'u kullanamayız, market'te ağlamak olsun.
+ ama her market olmaz ki hocu, migros olması lazım, bim de market, seyhanlar da...
- e ne olacak peki?
+ bilmem, sen okudun işte, ne olabilir?
- neden evlenmedim olsun?
+ hmmm
- hocam sonuçta kitabın özetle anlattığı o...
+ iyi de evlenmeyecek miyim ben bir gün?
- valla okuduklarıma göre pek umut kalmamış...
+ iyi sen bilirsin hocu, süpersonikmiş bu isimde aslında, sonuçta her erkek masum doğar sonra yaşanılan ilişkiler ile...
- tamam hocam kaçtım ben...
+ hmm
***
2009'dan beri sözlükte bir romanın parçalarını dağınık olarak, aklıma geldikçe yazıyordum*****. bunu başta bilinçli olarak yapmıyordum fakat sonradan; yazdığım parçaların başını, sonunu merak eden mesajlar geldikçe ve takipçi sayım arttıkça, ben de tıpkı bir yapboz yapar gibi araya parçalar yerleştirmeye başladım ve romanımı tamamladım. bunu farkedenler, doğru sıralamayı bulanlar da oldu, fakat hiç bir zaman yazdıklarımın tam sıralamasını paylaşmadım zira bunun basılı bir kitap formatında olmasını istiyordum.
Kitap bittiğinde birçok yayınevi ile görüştüm fakat gördüğüm şu oldu; ufak yayınevleri zaten kitabınızı basılır basılmaz öldürüyor, büyük dağıtım tekeli ile savaşamıyor, bir çoğu da kitabınızı basmak için para talep ediyordu, kimseyi eleştirmiyorum fakat para ile kitap bastırmak benim ideallerime ters düştüğünden buna yanaşmadım, büyük yayınevleri ise zaten cihangir'de oturmuyor, onlarla nevizade'de içmiyorsanız sizi ciddiye bile almıyor, aylarca dosyanız ellerinde dolaşıp duruyordu, düşünün ki bu istanbul sanat sevicileri oğuz atay'ın tutunamayanlar romanına bile sırf "mühendis kitap yazamaz" diyerek aynı muameleyi yapmış insanlar.
böyle olunca görüştüğüm iyi niyetli editörler kitabı önce blogspot'ta yayınlayıp, oradan yayınevine geçmemin daha kolay olacağını söylediler, ben de bu nedenle, burada yazdıklarımın, hem düzenlenmiş, sıralanmış, hem de eklemeler yapılmış versiyonundan oluşan romanımı blogspot olarak yayınlama kararı aldım. bu sayfanın takipçi sayısı, okunurluğu önemli, bugüne kadar sözlükten bana mesaj atıp kitap çıkarmamı isteyen benzer şeyleri nick altıma yazan pek çok kişi oldu, şimdi benim de bir talebim olacak, sizlerden ricam bu sayfayı takip etmeniz ve mümkün olduğunca paylaşmanız, yazının altında facebook ve twitter link'leri de mevcut.
hepinize desteğiniz için şimdiden teşekkürler.
***
dertleşenedit: yukarıda ki diyalog son anda edebi anlamda ayrışmaya düştüğümüz fakat iyi niyetli bir editör ile sohbetimden alınma idi, kitabın adını ona borçluyum, kötü niyetli editörlere de bir kaç örnek vermek gerekirse;
- bu kitap fazlasıyla erkek gözüyle yazılmış biz feminist bir yayıneviyiz.
- bu kitap best seller(aşağılamak için söylüyor), biz o tarz da çalışmıyoruz.
- güneş doğdu demez edebiyatçı, güneşin sarı ışıkları ufku aydınlatmaya başladığında der.
"Herkes mi yalnız olur hocu? Ne zor işmiş bu arada kalan nesil olmak. Acıyorum kendime ve tüm nesildaşlarıma. Doğudan batıya geçişin, arada kalmışlığın simgesi, globalleşmenin yetimleriyiz biz.
Çocukken Bizimkiler izleyerek büyümüş nesiliz, ama aynı zamanda Nip tuck'a da yetiştik.
Çocukken saklambaç oynamış nesiliz biz, ama Warcraft'a da yetiştik.
Çocukken ev telefonu kullanmış nesiliz biz, ama cep telefonuna da yetiştik.
insanlarla cafelerde barlarda tanışıp sosyalleşen nesildik biz, ama internet'e de yetiştik.
Gençken fotokopi fanzinlere öyküler yazan nesildik biz, ama sözlüklere de yetiştik.
Ve bu, bizim lanetimiz oldu. Arada kaldık. Ölene kadar bunu taşıyacağız üzerimizde.
Bizden önceki nesil, ablalarımız, abilerimiz, Esra, Pırıl, bizimkiler izledi sadece. Üniversitelerini bitirdiler, evlendiler, çocuk yaptılar. Düz ama huzurlu bir hayat yaşadılar.
Bizden sonraki nesil, bizimkileri hiç izlemedi. Nip tuck'la büyüdü. Aile kurmayı düşünmüyor. Stüdyo evlerinde, kendileriyle barışık yaşayacaklar. Zira onlar kendilerinden iki nesil önceki değer yargılarını bilmiyorlar. Mutlular internetleri, stüdyo evleri ve modern hayatlarıyla.
Peki ya biz neyiz? Biz ne yapacağız? Biz iki neslin özelliklerini de taşıyoruz. Ablalarımızın ev hayatı sıkıcı, kardeşlerimizin çılgın hayatı dejenere geliyor bize. Peki biz ne yapalım? Öyle de mutlu değiliz böyle de, Pazar günleri ev çamaşır koksun istiyoruz. Eve girdiğimizde yemek koksun istiyoruz. Ama bir yandan pizza söyleyip, şarap açıp Amerikan dizileri izlemeye de bayılıyoruz. Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?..."
paranoiaeditiao: blog'a yeni başladığım için bir miktar reklam kokan hareketler yaptığımın farkındayım, aslında hiç böyle biri değilim, aslında hiç birimiz böyle değiliz, ne hale geldik hepimiz ben*.
