kalplerimizin ne kadar buyuk o*ospu oldugunun gostergesidir. Seni seven, sana deger veren ve her zaman yaninda olabilecegi secmez...gider en zoru dener. Sonra kalbinin kiriklarini toplasan nafile...
O kadar çok nedeni varki beğenmedigimiz için diyerek tek bir kelimeyle açıklayabiliriz. Tipini, giyimini, konuşmasını, sivesini, memleketini, yaptığı işi, kazandığı parayı vs. Insan yoksa istemez mi ama illa bir cok şey aynı anda begenilecekki bu sevme duygusu olusacak. Nankör canlılarız. Birinin sadece bizi sevmis olması yeterli degil. Zaten her seven sevilseydi bunca siir, şarkı, kitap nasıl var olurdu. Acı çekmek, özlemek, sevilmemek, kavuşamamak olacakki malzeme olsun edebiyata.
"Samed âyinesi olan bâtın-ı kalble sanem-misal dünyevî mahbuplara perestiş etmek, o mahbupların nazarında sakildir ve istiskal eder, reddeder. Zira, fıtrat, fıtrî ve lâyık olmayan şeyi reddeder, atar. (Şehvânî sevmekler bahsimizden hariçtir.) "
