-abi ayrılmışsınız noldu ki?
ne ne ayrılması , ayrılmışmıyız !?
--ohhoooo
lan doğru söle
--sen bilmicen de ben mi bilicem yav , yengeyi parkta takılırken gördüm kahveci nazifle
lan!?
Kadın Beyoğlu'nun bir kış akşamında,
üstündeki deri montun sahibine küs, soğukluğundan
muzdarip yürüyordu... Adam da... Yürümek hiçbir şeyi
çözmüyordu, bazı Aralık akşamlarında... Parmağında
yaralı bir öyküyü taşıyordu adam... Kadının yüzünde
bir hüzün... Hüzünlü aralık akşamında bir yüzük...
Yüzüğün yüzünde dünya güzeli bir kadının kehaneti...
... Soğuğun ve karanlığın vehameti!
Hayatı, bir başkasının pantolonu gibi, küçültülmüş,
daraltılmış... ilk sahibinin o pantalonla yaşadığı şeyler,
yani pantalonu pantalon yapan anılar, bazı ilkbahar
bereleri yüzünden yapılan yamalar, ter tüketen
yazlar... Hepsi daraltılmış... Yaşananlara bir beden
büyük geliyor artık hayat!
BiR AŞKI PAYLAŞMAK iÇiN ÇOK GEÇ, BiR PAYLAŞIMA AŞIK
OLMAK iÇiNSE ERKEN...BENi SEVDA YERiMDEN VURDU YiNE
ZAMAN...ŞiMDi SANA SÖYLEYECEK TEK CÜMLE:
