asıl mesele ateist olanların büyük bir travma yaşamalarıdır.
ya çocuğunu kaybetmiştir. yada çok sevdiği bir insan ölmuştur.
ağır travmalar genellikle bu tür sonuçlar doğurur.
ama kendi hayatlarında ki travmaları hak din islama saldırı olarak
yansıtmaları rahatsızlık vericidir.
insanları ateizme iten en büyük etken dinlerdir bana göre. dinlerin kurumsallaşmış yapısı, eskilerden kalma gelenekleri devam ettirme potansiyelleri, tuhaf uygulamalar, ibadet dayatması falan bir sürü şey sayılabilir.
düşünen, sorgulayan ve hayatı anlamlandırmaya çalışan bir insan ucundan kıyısından dinler hakkında bilgi sahibi oldukça bu minvale kaymaya başlar. çünkü dinler insanlara birey olarak saygı duymaz. saygılı gibi görünür. tek tip insan profili oluşturmaya çalışır. dikkat ederseniz bir yaratıcı olup olmadığı felsefesine girmedim bile. inanç ekseninde bunu tartışmak çoğu zaman beyhudedir.
ateistlerin en fazla eleştiri yönelttikleri konu tanrının varlığı problemi değil, dinlerin saçmalıklarıdır.
tanrı vardır ya da yoktur. bu problem bizim şu an ki verilerle çözebileceğimiz bir şey değildir.
tıkanıklağa yol açan şey inanan ya da inanmayan arasında oluşan bağnazlık köprüsüdür.
bu köprü trafiği kolay beri açılabilecek bir şey de değildir. tartışmalar gudiktir anlayacağınız.
inanan biri olarak tartışmalarımda en rahat anlaşabildiğim kişiler ateistler olmuştur. tartışma çok daha verimli gelişmiştir.
aynı tartışmaları kendini müslüman adleden insanlarla çok da sağlıklı yapamadığı itiraf etmeliyim.
bu sorun temel bir sorundur.
inandığım islam, denge unsuruna çok önem verir. ve ben bu dengeyi sağlamaya çalışmaktan neden müslüman oldum sorusuna pek tatmin edici yanıtlar verememişimdir. bu da benim eksikliğim elbette.
ve gelmek istediğim nokta şudur ki; neden ateist olunurdan çok neden müslüman oldum sorusuna bir cevap aranmalıdır.
ateist olmak bilinçli bir tercih iken çoğu müslüman geçinen insanın hangi amaçla müslüman olduğunu sağlam temellere oturtması gerekir ki bakara 170 in tarif ettiği kişilerden olmasın.
işlediği günahların bolluğundan dolayı kendine bir çıkış yolu arayan şahsiyetlerin, bu çıkış yolunu yaşadıkları bu azabı hafifletmek için hayatını islam dinini, ayetleri çürütmeye çalışmak için adayarak bu azaptan kurtulma çabasında olan kimseye ateist denir. Ateist bu azaptan ömrünün sonuna kadar kurtulamayacaktır. her okuduğu ayette, her gök yüzüne baktığında, insanın vücut yapısını her incelediğinde ne yaparsa yapsın her yerde allahın adının yazdığını görecektir. Bu yoldan bir an önce dönmelidirler. allah merhametlidir her ne yapmış olursan ol farketmez yeterki hatanı anla ve o yoldan dön.
Şimdi Ateist mantığı ile çözümleme yaparsak. Farzedelim ki yaratıcı yok, cennet yok cehennem yok benim kaybım ne olur. Birde tam tersini düşün yaratıcı var cennet var cehennem var senin kaybın ne olur. hadi ateistler bunu da açıklayın
bir çok farklı alanda cevap verilebilecek başlıktır.(örn: bilim,felsefe,psikoloji,din)
herhangi bir dine bağlı olduğunda yaşamın belli konularda kısıtlanır. inandığın değerlerde bulunan kurallara uymama durumu, insanı rahatsız edebilir. Bundan rahatsız olunacağına hiç bir şeye inanmamak en iyisidir. ayrıca ateistlerin daha zeki olduğu gibi bir düşünce yaygın olduğundan ve ateistler azınlıkta olduğu için ateist olmanın, çoğu insandan farklı olmak olduğu düşüncesi ateist olmak için sebep görünüyor. ayrıca bir çok ateist ise anlamadıkları yada anlamak istedikleri gibi anladıkları din'lerden dolayı ateist oluyor. inançlardaki saçmalıklardan allah'ın olmadığı sonucu çıkmaz. eğer gerçekden dinlerde saçmalık varsa, allah'ın işini doğru yapmadığı sonucu çıkar.
