cevabı boş küme. ateist olunmaz, fark edilir. içinizde inanç yok, ne duygusal ne mantıksal bir şey yok içeride. bu "olunmaz". ama anne babası "müslüman ol" dediği için müslüman olanların bunu olmak fiili ile tanımlaması gayet doğal.
persepolis filminde de anlatildigi gibi, yapilan haksizliklar sonucunda tanri'ya olan inancin bitmesi olabilir. o kadar cok sucsuz insan, o kadar cok sucsuz bebek oluyor ki; bu kadar haksizlik karsisinda "namaz" kilip kendini dindar olarak lanse eden insanlarin cezasiz kalmasi hatta "odullendirilecek" super musluman ya da hristiyan olmalari, inanci azaltan faktorlerin onde gelenlerinden.
bunun yaninda dinlerin gelisim tarihine bakilirsa da herkesin kendine gore bir dini olmasi da gayet ironik bir konudur. 1000 yil onceki muslumanlikla ya da ortacag hristiyanligiyla simdinin inanislari arasinda daglar kadar fark vardir. hatta su an bile bir cok ulkede adi ayni olan din, farkli sekillerde uygulanmaktadir. daha da ileriye gidecek olursak herkesin dine bakis acisi farklidir. ayni din ayni aile fertleri icerisinde farkli yasanabilmektedir.
yani din goreceli bir kavramdir. insani hayata baglayacak unsurlardan biridir. ama gercekten ozneldir ve genel bir gecerliligi yoktur.
bunun yaninda adaletsizdir. adalet'i bir sonraki hayata birakir. adaletsizligi gorenler ve hesap sorulmasini isteyenler ise dinle celisir.
mantıklı düşünmeyen insanlar ateist olurlar. çünkü normal zekalı bir insan doğaya baksa ya da evrimci kanal diye bilinen national geographic belgesellerini bile izlese bu evrenin bir patlamayla oluşacak kadar tesadüf olamayacağını. mükemmel bir düzenin olduğunu görür. bir sürü ateist bilim adamı var bunların işine geliyo ateistlik yoksa iş imkanları daralacak. bir insan hiç bir dine inanmayabilir kendi tercihidir ama bu kainatın tesadüfler sonucu oluşup yine tesadüfler sonucu varlığını devam ettirdiğini savunuyorsa o insanda zerre kadar zeka yoktur.
belirli bir örgütün veya kişinin beyin yıkaması sonucu ateist olunur. daha korkuncu toplumun beyin yıkaması sonucu kişinin teist olmasıdır. sonuçta her insanın beyni yıkanır. bu nedenle kimsenin inancı kimseyi ilgilendirmemelidir.
bu sorunun cevabı kimseyi ilgilendirmez de mazlum rolü yapan ancak ateistlere demediğini bırakmayanların ne alıp veremedikleri vardır onların ateizmiyle anlaşılmaz.
ateistin zor durumlarda allah diye haykırmasının nedeni: allah a olan inancından değil; ağız alışkanlığındandır.
bir tür sözcüklerin dile sakız olma, nusibet olma hali gibi.
asıl mesele ateist olanların büyük bir travma yaşamalarıdır.
ya çocuğunu kaybetmiştir. yada çok sevdiği bir insan ölmuştur.
ağır travmalar genellikle bu tür sonuçlar doğurur.
ama kendi hayatlarında ki travmaları hak din islama saldırı olarak
yansıtmaları rahatsızlık vericidir.
Siz neden bir hindu,hristiyan ya da budist olmuyorsunuz? sorusuyla cevap verilecek soru cümlesi. Sebebi de yaşadığınız coğrafyadır. Biz dogmaları yendik, düşünüp sorguladık ki ateistiz.
-kuran'ı okuyup mantıksız ve çelişkili bulmak.
-kuran'ı okumadığı halde en kral müslüman benim triplerine girenleri görmek.
-bir yaratıcı olduğuna inanmaktansa evrenin bilimsel yaradılış hikayesinin daha inandırıcı gelmesi.
-dini mucizelerin uydurma gelmesi.
-evrim kanıtlarının somut olması ( insanlarda kuyruk sokumu, maymunla fiziki benzerlik vs.)
gibi gibi gider bu sebepler. olayın bilgisizlikle körlükle uzaktan yakından alakası yoktur ayrıca. sonuçta olaya yüzeysel bakarsak varolmayan bir şeye inanıyor insanlar. somutluk yok sadece içten gelen inanç var. onlarda da bu inanç yok ya da varken yok olmuş. her karşı görüşe gerizekalı muamelesi yapmanın alemi yok. ayrıca bir ateist bir müslümandan daha iyi inanç savunması yapabilir. çünkü dine inanan birinin bilgilerinin çoğu kulaktan dolma ve ''sorgulanamaz''dır. ateistler ise her vazgeçen gibi belli kanıtlara dayanarak inandığı şeyi söyler. çoğu ateist veya deist kuran'ı okumuştur( tarz olsun diye ben ateist'im diyen ergenler istisna). zaten okuduğu için mantıksız gelir ve karşı tarafa yönelirler. ayrıca karşı tarafa '' sen nasıl allah'a inanırsın yea'' gibi saçma salak bir laf sölemezler. sen nasıl allah'a inanırsın diye adamı kuma gömüpte taşlayan bir ateist ve ya deistte görmedim henüz.
işlediği günahların bolluğundan dolayı kendine bir çıkış yolu arayan şahsiyetlerin, bu çıkış yolunu yaşadıkları bu azabı hafifletmek için hayatını islam dinini, ayetleri çürütmeye çalışmak için adayarak bu azaptan kurtulma çabasında olan kimseye ateist denir. Ateist bu azaptan ömrünün sonuna kadar kurtulamayacaktır. her okuduğu ayette, her gök yüzüne baktığında, insanın vücut yapısını her incelediğinde ne yaparsa yapsın her yerde allahın adının yazdığını görecektir. Bu yoldan bir an önce dönmelidirler. allah merhametlidir her ne yapmış olursan ol farketmez yeterki hatanı anla ve o yoldan dön.
Şimdi Ateist mantığı ile çözümleme yaparsak. Farzedelim ki yaratıcı yok, cennet yok cehennem yok benim kaybım ne olur. Birde tam tersini düşün yaratıcı var cennet var cehennem var senin kaybın ne olur. hadi ateistler bunu da açıklayın
insanları ateizme iten en büyük etken dinlerdir bana göre. dinlerin kurumsallaşmış yapısı, eskilerden kalma gelenekleri devam ettirme potansiyelleri, tuhaf uygulamalar, ibadet dayatması falan bir sürü şey sayılabilir.
düşünen, sorgulayan ve hayatı anlamlandırmaya çalışan bir insan ucundan kıyısından dinler hakkında bilgi sahibi oldukça bu minvale kaymaya başlar. çünkü dinler insanlara birey olarak saygı duymaz. saygılı gibi görünür. tek tip insan profili oluşturmaya çalışır. dikkat ederseniz bir yaratıcı olup olmadığı felsefesine girmedim bile. inanç ekseninde bunu tartışmak çoğu zaman beyhudedir.
ateistlerin en fazla eleştiri yönelttikleri konu tanrının varlığı problemi değil, dinlerin saçmalıklarıdır.
tanrı vardır ya da yoktur. bu problem bizim şu an ki verilerle çözebileceğimiz bir şey değildir.
tıkanıklağa yol açan şey inanan ya da inanmayan arasında oluşan bağnazlık köprüsüdür.
bu köprü trafiği kolay beri açılabilecek bir şey de değildir. tartışmalar gudiktir anlayacağınız.
inanan biri olarak tartışmalarımda en rahat anlaşabildiğim kişiler ateistler olmuştur. tartışma çok daha verimli gelişmiştir.
aynı tartışmaları kendini müslüman adleden insanlarla çok da sağlıklı yapamadığı itiraf etmeliyim.
bu sorun temel bir sorundur.
inandığım islam, denge unsuruna çok önem verir. ve ben bu dengeyi sağlamaya çalışmaktan neden müslüman oldum sorusuna pek tatmin edici yanıtlar verememişimdir. bu da benim eksikliğim elbette.
ve gelmek istediğim nokta şudur ki; neden ateist olunurdan çok neden müslüman oldum sorusuna bir cevap aranmalıdır.
ateist olmak bilinçli bir tercih iken çoğu müslüman geçinen insanın hangi amaçla müslüman olduğunu sağlam temellere oturtması gerekir ki bakara 170 in tarif ettiği kişilerden olmasın.
kuran okuyan din kafaların gayet iyi biliyor olması gereken nedendir, çünkü allahları öyle yaratmış, gözleri kulakları mühürlemiş, cehenneme ateş lazımmış, allah'ın da nükleer santrali yokmuş, ruh yakacakmış falan filan, değil mi anacım. (bkz: islamda kafir) elbette "inanıyoruz tabi" diye geçindikleri allah'larını aslında pek de iplemedikleri için 1400 yıllık kafiri ateist diye adlandırıp ayet çarpıtmakta bir sakınca duymazlar, o ayrı. demek ki neymiş mümin tayfası, kafir olunmazmış, doğulurmuş öyle mi, o zaman bir an önce o taptıklarınızdan (yani bu yeni icat edilmiş söylemleri tekrarlamaktan) vazgeçin ve dininizin size öğrettiğine bir bakın, adam olun, kaypak olmayın.
biz kafirler neden kafiriz peki? yine kuran'da yazdığı üzere sizin dininize küfretmek ve dalga geçmek için. bunun da hesabını, nedenini yine bir zahmet allah'ınızla halledin, bizim size anlatacak bir lafımız yok.
