"...çünkü insan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu."
bizi gerçekten anlayan bir insan bulduğumuzda hayatımızın her anını onunla paylaşmak istiyoruz. o kişi hayatımızda olmasa, her şey adeta bir jenga kulesi gibi yıkılacak. en azından öyle hissederiz.
bana göre işin özünde her insan biraz eksiktir. varlığındaki bu boşluğa denk gelen doğru parça karşısına çıktığında ise insan aşık olur.
