Herkes iyi bilirki şiir konusunda üstüne şair yoktur bu yüzden eleştirenler konuyu başka yerlere çevirir.
Bugün onu eleştirenlere yıllar önce cevap vermiş adeta.
Benim geçmişim bir çöp olabilir ama çöplüklerde köpekler gezer.
Örtülü ödenek faresi, sahtekar, dolandırıcı kumarbazın 60'tan fazla kitabı okunursa, değme torbacının malının yapacağı kafadan daha iyi kafa yapılır elbette.
Diğer taraftan, olmayan aklınca atamıza "halka sordu mu?" diye laf edenlerin, bu hazretin "başyücelik devleti" procesi hakkında ne düşündüğü ayrı bir merak konusudur.
Son olarak, birisinin yazdıkları yaptıklarını temizleyecekse, söyleyelim kodesteki canilere, birşeyler çiziktirip, paçayı kurtarsınlar. Kadiros Mısıryanis bu dolandırıcının yaptıklarına bizzat şahit olmuş birisi olarak, kimi nasıl dolandırdığını isim vererek, olayların detaylarını da atlamadan anlattı işte. "Yok, o iş öyle değildi, yalan söylüyorsun" diyen bir şahit de çıkmadı. Ayrıca bunun bir yandan eblehlere din satarken, diğer yandan ömrünün son demine kadar kumar oynadığına hem yandaş murat bardakçı, hem de hüsamettin Cindoruk şahit.
Siyasal islamcılık sefalettir. Şunların ite kaka itibar etmeye çalıştığı tiplere bir bakın...
mehmet akif ersoy'un, necip fazıl'ı rezil etmesi, reis bey adlı tiyatro oyunu (şiirlerinden daha şiirsel bir dil ile yazmıştır, beğendiğim tek eseridir), polisiye yazmak isteyip kendini komik duruma düşürdüğü kitabı, mesnetsiz siyasal fikirleri.
Her siyasal islamcı gibi milletin manevi duygularını istismar edip bundan çıkar sağlayan, cukkaladığı paralar kumar masasında bitince Adnan Menderes’ten devletin parasını dilenen şahsiyetsiz herifin teki gelir.
son derece kötü şairdir.
çok sevilmesinin sebebi görüş değiştirmesidir.
özel yaşantısı kimseyi ilgilendirmez...
ama bir mehmet akif şairin hasıdır.şiirlerini okuduğunuzda osmanlı'nın yıkılışı karşısında ,islam aleminin perişanlığını görerek ne kadar derin üzüntülere garkolduğunu, ne kadar kederli,ne kadar içten olduğunu anlarsınız.öyle içten öyle samimidir.ülkemizde ne yazık ki
böyle ciddi insanlar kalmadı...
En yakın arkadaşı Nazım Hikmettir. Atsız, Nazım ve Necip Fazıl aynı askeri lisede okumuşlardır. Hocaları ise Yahya Kemaldir. Nazım ve Necip Fazıl okuldan atılırken, Atsız asker olmuştur. Bir tören sırasında Arap teğmenine selam durmayan Atsız askerlikten men edilince, Necip Fazıl ona matbaa açma teklifinde bulunmuştur. Atsız elinde ne var ne yoksa Necip Fazıla vermiş lakin dolandırılmıştır.
Necip Fazıl'ın hayatı iki dönemde ele alınmaktadır. Birinci dönemi tamamen gece hayatı ve inançsızlık, ikinci dönemi ise mutasavvıf mistiki bir yaşam tarzıdır. Verdiği edebi eserler de dönemi ile paralellik göstererek değişmiştir. ikinci döneme geçiş yaşamasında şeyh Abdulhakim Arvasi ile tanışması etkili olmuştur.
Nazım Hikmet'in hapiste olduğu haberini alınca koşar adım yanına gitmiştir. Görüşüp sarıldıktan sonra Necip Fazıl: Dua et benim görüşüm siyasette egemen değil, yoksa seni idam ettirirdim.
Nazım Hikmet: Benim görüşüm hakim olsa burada hapis yatan sen olurdun.
Zıt görüşte olmalarına rağmen çok yakın arkadaştılar. Yukarıda yazdığım nesnel tarih içerikli satırların üstüne biraz kendi öznelliğimi serpecek olursam; Necip Fazıl hükümete göre ideoloji sahibi olmuş, nabza göre şerbet veren sahte kişilikli bir insandır.
Her iki şairin de harika dizelerinin olmasının yanı sıra, benim için Necip Fazıl'ın şiiri hep bir adım önde olmuştur.
