ülkede nezaman yüzkızartan bi olay olduğunda şu sözü aklıma gelir;"benim inandığım sistemde;sabah bir masumun öldürüldüğünü duyarsanız,akşam dar ağacında sallanan birini görürsünüz."
aklıma gelmesi gereken şey gelir şiir gelir ulan! bana ne siyasi görüşünden? sırf benle aynı düşünmüyor diye kaldırımlar şiirini okumayacak mıyım? işte bu geri kafalılıktır, partizanlıktır.
kimi dostumuzun kısmen haklı olarak "akla şiirleri gelmelidir" diye sitem etmesine sebep olan mevzudur. dediğine uyarak, aklımızdan yediği haltları kovuyor ve en güzel şiirlerinden birini düşünüyoruz efendim:
her kadının bastığı yerde sanki kalbim var
kalbim ki zevk alır ezilişinden
ömrümüzün geçtiği yolda bana sorsalar
gidiyorum bir kadın bacağının peşinden
bir kadının, içinden ağlayışı, gülüşü
gözlerinden ziyade bacaklarına yakın
bir lisandır onların duruşu, bükülüşü
kadınlar, onlar varken konuşmayınız sakın
ince sütunlardaki ilahi güzelliğe
bacakların ruhudur şekil veren, diyorum
bacakları bir kalın örtüde saklı diye
mermerde kalbi çarpan venüs'ü sevmiyorum
boynuma doladığım güzel putu görseler
insanlar öğrenirdi neye tapacağını
kör olsam da açılır gözüm ona sürseler
isa'nın eli diye, bir kadın bacağını
