aracımın süslenmiş fotoğraflarını durum güncellemesi diye paylaşınca evlendim ve haber vermedim diye pek çok sitem işittim. yazmayı unutmayayım, proje müdürü arayıp tebrik etti, yine sitem eşliğinde tabi. oysa ki evlenen çocukluk arkadaşım idi.
makul redlerim olsa da bugün evliliğe pek yakın hissettim.
nikah şahidiydim, alt katta oturmuş ehli keyf kahve içerken ismim 3 kez anons edilmiş, evlenen arkadaşım nikah masasından arayınca koşarak yetiştim, salona tebessümle girdiğimde ciddi kahkaha oldu.
şahit misiniz sorusuna diğer şahitler ‘ ivit, ivit, evet ‘ dediler, ben 'evet' sığlığından uzak bir yanıt akabinde almış olduğum alkış ile geç kalmış olduğum durumu düzelttim.
oturduğum sitede teyzeler arabayı süslü görünce evladım hayırlı olsun çok mutlu olun diye konuşup gülücükler sunarken, ufak bir kız çocuğu abi gelin nerede diye sordu, gelmedi henüz dedim ama damat burada diyerek arkadaşımı işaret ettim, damat o mu dedi, evet dedim. ama sen daha yakışıklısın dedi ufaklık. e tabi damat bütün işleri bize yıkınca tshirt ile geziyordu, ben çoktan gömlek kravata bürünmüştüm.
her şey çok hoştu aslına bakarsanız.
tabiatı ile yaşam boyu unutulmayacak bir anı olarak, günceye eklendi.
bayram ziyaretlerinin can alıcı sorusu olarak bilinen kalıp soru. benim evleniyor olmam veya evlenmiyor olmam neden bu kadar merak ettiriyor insanları diye kendinize sorar durursunuz. ama sonra cevabı galiba belli. sırf düğüne gelip, acaba x kişilerin düğünü nasıl oldu, x diğer çiftlerin, kişilerin düğünü şöyle olmuştu analizi yapmak sanırım. bu analizi erkekler yapmaz zaten. bu soruyu erkek de, arkadaşım dediği, kardeşim dediği kişiye sorar. sormaz değil ama sonrasını pek merak etmez gibi. yani etmemeli de. hayırlısı deyip geçmeli. şahsen ben evlenmeyi, kafama uyan ve sevdiğim bir kızla evlenmeyi gerçekte isteyen biriyim. ama genel hayatıma baktığım zaman, çok istediğim şeyler genelde olmamıştır kanısından yola çıkarak her şeyi akışına bıraktım artık. vallahi ne zaman olursa o zaman olur diyorum. bir yerden sonra bu sorular çerçevesinde kendini bulmak insanı acayip sıkıyor açıkçası. ve gerçekten de hayırlısı.
iyi bir eş olmak, iyi bir ebeveyn olmak ya da iyi bir eş sahibi olmak bir hayli tedirgin eden kavramlar. bir de bunun masrafı geçimi var... elbet yaradan rızkını verir fakat buna cesareti olmayanlardan biri olarak bir aday dahi gözetmiyorum... evlilik müessesini layıkıyla kuran ve düzen yaşayan bireyleri de tebrik ediyorum.
Haftada en Az 5 kere maruz kaldığım soru. hele bi de bayram zamanı olunca özellikle akraba ve yakın çevreden muhtelif kişilerce resmen bombardıman altına alınıyorum. Genellikle ‘seneye inşallah’ diyip sıyrılıyorum. bazıları da E aday kim diyorlar, aday yok, ben sadece seneye olur diye umuyorum deyip hafif muziplikle geçiştiriyorum. Gülüp geçiyorlar böylelikle.
