bir yandan ohal beklerken öte yandan tvde duyulan normal yaşantınıza devam edin sözleriyle madem evden çıkamıyorum ders çalışıyım bari düşüncesine girip sonra ulan harbi harbi ölümlü dünya kime neye çalışıyım deyip twitter facebook açmaya çalışmakla geçen bir gün. sabah bomba varmış nerdesin-dışarı çıkma diye gelen telefonlarla uyanmak, gittiğin her yer için birilerine haber vermek, aynı haberi birilerinden beklemekle geçen günlerden biri daha. kiminin oğlu kiminin sevgilisi kiminin can dostu lürken kiminin okul hocası kiminin en sevdiği gazetecisi kiminin şairi ölürken, yaralılar arasında feryat figan bağıran insanları dinleyerek ama onları dinlemesi gerekenleri etrafta göremeyerek sorumlu bulmayarak geçen günlerden biri. günler geçiyor geçmesine de bir gün geçemeyecek bir türlü, bir gün hiç bitmeyecekmiş gibi gelecek, sabahı göremiycez o gün illelebet kalıcak o kabus bunu anlıycaz, o gün o kabusa gömülücez. biten kabus değil biz olucaz, her şey çoktan geçmiş olucak. günler de.
