aslında çözümü hakikaten gayet basittir. birden galeyana gelip deli gibi spor yapmak ya da az yemek degil. liposuction ya da kelepçe hiç degil.
bildigin kafanı takmıyorsun, düşünmemeye çalışıyorsun. bir bakıyorsun işinle gücünle ugraşırken kilo vermeye başlamışsın.
çoğu stres kaynaklı işler bunlar. tabii bir de kilo bunalımına girip aşırı yemeyi de kesmek lazım. televizon karşısında günde 4 pizza yediğim günleri hatyırlarımda. aman diyim ben.
düşündükçe bir o kadar yiyorsun. duramyıyorsun. feci.
öss ye hazırlanıyorsunuzdur. spor ya da diyet yapmayı gözünüz yememektedir ancak kıyafetlere sığmamaya başlayınca madem spor yapamıyorum diyete başlayayım bari dersiniz. diyet yapmaya başladıktan sonra daha da çok kilo alırsınız. öss geçer yaza göbekli girersiniz. "amaaann s.kerim ben böyle işi. ben kendimle barışığım diyet miyet yapmıyorum" dersiniz. 5 ayda kendiliğinizden 8 kilo verirsiniz. aradan geçen 1 senenin ardından "ulan 4 kilo daha versem çok taş olurum" diye düşünüp diyete ve spora başlarsınız. bu sefer yine kilo veremezsiniz vs.
siz siz olun fazla kafaya takmayın. ha acilen kilo vermeliyim filanca elbiseme sığmalıyım diyorsanız aç karna 4 kutu bira içip kusun. 3kilo daha zayıf geleceksiniz bir sonraki gün.
bol bol su içersin. su içtikçe yarar. bol bol çişe gidersin ama sonuç bir türlü değişmez.yanında bir litre su önünde tavuk döner olursa tabi değişmez.
(bkz: depresyondayım)
mümkün olmayan teoridir. "bugün hiçbir şey yemedim" diyen bünya yediklerini saysa bilmemkaç bin kaloriye denk gelecektir ve görecektir ki aynı gün tek adım atmamış. metabolizmanın da bir oluru vardır, kilo vermek için yenilenden fazla yakılması gerekir.
bir kere "her an yemeyi düşünmemek" gerekir. bu başarmanın yarısıdır. sonrası çorap söküğü gibi gelecektir.
(bkz: taraflara başarılar diliyorum)
canım sen diyet yapmıyor musun? sorusuna verilebilecek cevaplardandır.
ne yaparsam yapayım kilo veremiyorum bi zaman sonra konsantrasyonumu kaybediyorum. :P
