orta yaşa geldim hala bilmiyorum. ne bulursam o işe giriyorum, bana göre olmadığını anlayıp 1-2 sene sonra ayrılıyorum, hangisi işe alırsa başka işe giriyorum. böyle sürüp gidiyor. sevmediğim bir işi neden ömür boyu çekip kendime işkence edeyim. sonuçta epeyce gayret edip deniyorum, bununla ömür geçmez diyip bırakıyorum. şimdi yine iş arıyorum bakalım lotodan ne çıkacak. bir işte önemli olan maaştır, elemanını kaybetmek istemeyen asgari ücret vermeyecek, yoksa en fazla 1-2 sene sonra gider.
aklıma lisede ki rehber öğretmenimi getirmiş olan başlıktır. adı serap hoca idi. hiç unutmam dedi ki bana, ne olmak istediğine karar ver, karar veremiyor gibisin. şimdiden bir meslek hayal et bence ve diğer isteklerin için hayatından " fark etmez " kelimesini biraz olsun çıkar demişti. kendi kararlarını net verirsin böylece demişti. ama mesela o güne kadar öz güvenim sıfırdı, sonra tavan yaptı durumu olmadı. tavan da yapmadı, sıfır da değildi.
