5 yıldır güney afrika cumhuriyeti'nin başkenti cape town'da; ırkın, ten renginin, ülkenin kader olduğunu topluma empoze etmek üzere kurulmuş bir kamu kuruluşunun arge departmanında her renk insanı içselleştirerek özümsetme ve bunu sosyolojik olarak kabullendirme üzerine konferanslar vermekteyim. bu söz oldukça faşizan ve can sıkıcı. bazen kendimi türk filmlerindeki arap bacı gibi simsiyaha boyayıp cape town sokaklarına atıyorum. yediğim küfrün, hakaretin bini bin para. resmen green book filmindeki piyanist Dr. Don Shirley'in yaşadıklarını tekrar yaşıyorum. martin luther king ne de güzel söylemiş. "Kuşlar gibi uçmasını, balıklar gibi yüzmesini öğrendik Ancak bu arada çok basit bir sanatı unuttuk; kardeş olarak yaşamayı..."
