yalnızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertir
sanki gök yüzünde birer buluttular
nereye kayboldular şimdi kim bilir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir...
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
azıcık okşasam sanki çocuktular
bir akşam korkudan gözleri sislenir.
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle birsevmek görülmemiştir
hayır,sanmayınki beni unuttular
hala ara sıra mektupları gelir.
gerçek değildiler birer umuttular
eski bir şarkı belki bir şiir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yanlızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertir
sanki gök yüzünde birer buluttular
nereye kayboldular şimdi kim bilir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
böyle bir sevmek görülmemiştir, hayır sanmayın ki beni unuttular,hala ara sıra mektupları gelir,gerçek değidiler birer umuttular ,eski bir şarkı belki bir şiir. (bkz:
ayrılığın yaşandığı bir zamanda, sevilenin varlığından çok ona olan sevgisinin şiddetini vurgulamış kanımca. tabi çoğul kullanılmış, ne çok sevmişsin be kardeşim.
platonik ya da hayali aşklardan bahsedilmiyor şiirde. aşkı farklı yaşamaktan, karşındaki insanın gerçeğinden uzak bir gerçek yaratarak yaşamaktan, kendin için ve kendinle başbaşa sevmekten bahsediyor şair.
aslında hepimiz aynı şeyi yaşamıyormuyuz.
hangimiz bizi seven insanın içinde büyüttüğü insanız aslında ya da sevdiklerimiz bizim için oldukları insana ne kadar benziyorlar.
biz tanımadığımız, tanımak istemediğimiz yabancıları kucaklıyoruz hergün.
