herkesin terkettiği, yapayalnız kalınan zamanlarda kişinin sarfetmesi muhtemel olan cümle. ister kalabalıkların içinde olsun insanoğlu, ister dağ başında olsun; ister etten duvarlar sarsın dört bir yanını, ister kendinden başkası olmasın konuşacak, ister taçlandırılmış zaferleri olsun, ister bir baltaya yaramasın; her durumda onu terketmeyecek, çekip gitmeyecek tek bir şey vardır bu hayatta...ne kadar acı, zor da olsa; sahip olunan en sadık, en sıkı dosttur o, yalnızlıktır.
hiç alınmazsın ani gidişlerime... seni kendinle başbaşa bırakmama... sen gelirsin yine kimse kalmayınca yanımda... beraber içtiğimiz rakılar ve beraber tasarladığımız cinayetler geliyor aklıma... öldürmeye bizden başlayalım mı dediğimdeki karşı koyuşun çıkmıyor aklımdan...
ve bugün... yine anlıyorum, bir daha anlıyorum ne iyi dostsun sen yalnızlık, yine açtın kollarını bana...
