ne görüyorsun aynaya baktığın zamanlarda ? en fazla baktığın kısım, vücudundaki en çok beğendiğin yer değil mi, yalan söyleme bana. gözlerin mi? ya bacakların? saçların mı yoksa? ya da ayakların? belin de olabilir tabi, ben bilemem karışamam daha fazla. lakin atladığın bir şey var her aynaya baktığında. söylemesi çok kolay olan o gerçek sandığın laf tamamiyle bir yalandan ibaret aslında: "30 yıl sonra bu güzelliklerden eser kalmayacak" hayır. 30 yıl değil aynada güzel görüp mutlu olduğun sana ait olan şeyleri kaybetmen için kalan mühletin esasında. neyin ne zaman gelip senden neyi alacağını asla bilemezsin. bir yangınla suratın, bir kazayla ayakların, bir kanserle saçların, bir depresyonla gözlerin terk eder giderler seni anında. nasıl yok olduklarını anlayamadan gider o güzelliklerin seni senden çalarcasına. geriye bir tek şey kalır o zaman işte: aynaya baktığında kendinle duyabildiğin gururundur o da. ya kendinle gurur duymalısın bu hayatta, ya da her şeyini bir anda kaybedebileceğini göze almalısın umarsızca. ufacık bir hap, tutsan 180 miligram ağırlıkta, onu almadığım zamanlarda aynada tek görebildiğim kendimle duyduğum gururken yaşanmış bir gerçeklik olarak söylüyorum bunları işte. canınız sizi sizden alırken bile kendinizle duyduğunuz gururu bırakabilin arkanızda.
