ihtiyacım olan şeydi huzur. Birine güvenmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki. Artık güven ne unutmuştum. Uzun zaman reddettim güvenmeyi birine. Ta ki sana kadar. Senin benim için yaptıklarını görene kadar. Sen neden yaptın ki bunları ? Neden uğraştın ki benimle ? Hatırlıyor musun arkadaş bile olamayayız seninle ben demiştim sana. Olamadık zaten görüyorsun, sevgili de olmayı beceremedik. Ama sağol sen beni kendime getiren insan oldun,her ne kadar gitmekten bahsedip gidemeyen olsan da ben seni kovmayı başardım. Pişman mıyım hayır çünkü ben sana demiştim ben seni sevemem diye. Buna rağmen korkmadın sen. Sevdiğim peş para etmeyen insanlardan daha cesurdun, bana onlardan daha çok değer verdin sen hala da veriyorsun biliyorum. Bizi biraya getiren yaşanmışlıklarımızdı,seçimimiz olmayan yaşanmışlarımız. Sen beni anladın,yargılamadın ben seni anladım,anlamaya çalıştım, yardım etmeye de çalıştım. Bana neyi öğrettin biliyor musun bu hayatta beni ben olduğum için sevebilecek insanların varlığını. Sen dürüsttün ,ben sana haksızlık ettim bazen ama sen beni biliyordun ,anlıyordun. Bana çok yardımcı oldun,gerçek beni tekrar kazanmamı sağladın. Seni tanıdığım için çok mutluyum,umarım hayat sana güzellikleri sunar.
Bi gün başka bir yerde ,başka şartlarda karşılaşmak dileğiyle
aşık olduğu kıza yaklaşmaya çalışan ancak kız pas vermeyince dur lan arkadaş olalım hesabı kıvırmaya kalkıp onu da doğal olarak beceremeyen böyle ebleh bir durumda kalan adamın aforizmasıdır.
