üstün şair, kıymetli sovyet, nazım hikmet yoldaş'ın yaptığı yanlışlardan biridir.
müthiş komünist ve çok kıymetli şair olan yoldaş, henüz kundakta bebek iken bırakıp kaçtığı oğlu mehmet'e bakın neler söylüyor...
--spoiler--
bir yandan cellatlar girdi araya,
bir yandan, oyun etti bana
bu mendebur yürek,
nasip olmayacak memed'im yavrum,
seni bir daha görmek.
--spoiler--
oğlunu, bebeğini terk etmiş bir baba, güya günah çıkarıyor.
"araya cellatlar girdi" diyor.
yani buradan ne anlıyoruz?
"nazım hayatı tehlikede olduğu için kaçıp gitti..." bunu anlıyoruz değil mi?
çocuk da babasını bilmese duygulanır, "vay lan babam haklıymış amk" der.
ama nazım yoldaş, kundaktaki oğlunu ve karısını türkiye'de bırakıp tabanları yağladığı tarihte hakkında ne bir soruşturma, ne bir mahkeme, ne bir gözaltı, ne de bir tutuklama kararı yoktu.
oğlu, annesi ile birlikte bir yolunu bulup babasının yanına gitti, ama o yeni sevgilisini bırakıp kelle koltukta kendisi için gelen evladı ve karısı ile ilgilenmedi...
zaten şu ülkenin en absürd ironisi basit bir askerlikten it gibi korkan "commie"ler. kübada herkes mutlu mastürbasyonculuğu da bunun açıklaması sanırım.
