sevgili naz.sesimizi duyuyorsan lütfen dön artık sözlüğüne.hepimiz seni çok özledik.birileri seni kaçırmışsa,telefon aç yada gammazla ama bi şekilde haberdar et bizi.50 bin yazar ile anında ordayız.
ortalıktan kaybolmuş yazar.
bayram kutlar, hal hatır sorar. paylaşımlarından moralin bozuk olduğunu anlar ve hayırdır diye sorar. sanal alemin kazandırdığı değerli bir dost, önemli bir arkadaş.
(bkz: naznaz/#8556473)
he ya 2010'da felan konuşuyoduk telefonda. sonra ben celebrity oldum ve önce konuşmayı kestim, sonra da feysten sildim.
(bkz: naznaz/#8600776)
sonra ise sneijder de galatasaray'a geldi.
şimdilerde ise o hafif selebiriti olmuş gibi ama millet onu erkek sanıyor. bak ben sana, mimar olamazsın demedim, celebrity de olamazsın demedim, seni erkek sanırlar dedim. şimdi hatırladım.
(bkz: naznaz/#9024514)
çok iyi anlaştığımız yazar. ara sıra dertlerini anlatır bana. tek sıkıntı beni abisi olarak kabul etmemesi. durmadan ''seni köpekler gibi seviyorken sana abi dememi mi bekliyorsun benden?'' diyor. ah be gülüm olmaz dedikçe ben diretiyorsun. ben beyaz tenli ince belli kızlardan hoşlanıyorum.
beyaz tenlidir. incedir. ince belli değildir ama olsun. o bizi ilgilendirmez. tam bir yaşlı bu arada. geç cevap yazar. klavyeye baka baka yazıyor galiba. geçen bir şeylere cevap atıcaktı, uyudum onu mu beklicem. sabah okudum artık yazdıklarını.
ama naznaz candır. yüz tane kızı cebinden çıkarır.
çok güzel bir hanımdır kendisi. mesafe olmasa aslında aşkına karşılık verebilirdim. ben de isterdim ama maalesef naz, seni de kendimi de sonu belli olmayan bir yolda yormak istemem.
Bazen, yaşamaktan soğuyorum. O denli gereksiz geliyor durup düşününce. Dünya'daki kaos, insanların garip hırs ve merhametsizlik içinde birbirlerine zerre kadar acımadan zarar vermesi, öldürmesi... Ya da insanların umursamazca yaşaması, mesela sokakta bu soğukta insanlar bir bankamatikte ya da otobüs durağında uyumaya çalışırken, açlıkla, hastalıkla mücadele ederken, yapabilecek durumu varken kimsenin bir şey yapmaması... Ya da sürekli tüketim ve bu tüketim için insanların, hayvanların ve doğanın sömürülmesi ve bu durumun sonunun hiç bir zaman öngörülememesi... Ya da din adı altında insanların birbirini gırtlaklaması...
Ya da, ya da, ya da...
içim acıyor. Kan ağlıyorum desem yalan olmaz. Keşkeler içindeyim. Keşke daha fazlasını yapabilsem, keşke elimden daha fazlası gelse, keşke...
Bazen düşünüyorum, hiç mi vicdanları sızlamıyor bu insanların... Hiç mi empati kuramıyor, hiç mi doymak bilmiyor bu insanlar!
Hiç bir şeyin daha iyiye gideceğine dair umudum yok. insanlar, kendi günlük hayatlarına o kadar dalmışlar ki, kendilerinden başkalarını göremiyorlar. Zincirin halkaları gibi birbirlerine eklenerek aslında çok şey yapabilecekken, hiç bir bok yapamıyorlar!
Bunları düşündükçe, olanları gördükçe, hayattan soğuyorum. Yapamıyorum ve böyle bir düzende yaşama isteğimi gün geçtikçe kaybediyorum.
