bir zamanlar oy verip desteklediği, kurtarıcı olarak gördükleri partinin gerçek yüzünü öğrenen almanların hisleridir.
o güne kadar kamplarda topluma zararlı(?) kişilerin sadece çalıştırıldığını, bu vesileyle de rahat ve güvenli bir hayat sürdüreceklerine inanmış, medyanın ve nazilerin sürekli sokaklardaki gövde gösterilerinin yarattığı pembe dünyayı sorgulama gereği duymamışlardı. savaş sonrası kamplara zorla götürülüp ulan bunlar olurken siz ne halt ediyordunuz diye sorguya çekildiklerinde de büyük bir travma yaşadılar. öyle ki bu travma 2. nesilde halen bir miktar devam eder.
biz bilmiyorduk, haberimiz yoktu dediler hep.
savaş sonrası mahkeme sürecinde de bir kısım nazi yetkilisi hariç hepsi pişman olduğunu belirtmiştir. ha bu mahkemeden sıyrılma amaçlı yalan mı yoksa hakikat mı o ayrı.
be ibnenin evladı pişman olmak şimdi mi aklına geldi?
en son nobel'li günter grass'da ölmeden önce gençliğinde nazilere çalıştığını itiraf etmişti. bunca zaman nerdeydin be adam derseniz işte o vicdani hesaplaşma diyebiliriz....
bence engelli olup oy verenin hissiyatı daha önemli çünkü hitler alman engelli vatandaşları ve eşcinselleri de vahşice öldürmüştür.
hitler çünkü saf güçlü bir ırka inanıyordu bunları ırkı bozuyor diye öldürdü.
yazık.
gücün ve güçlünün yanında olanların yaşadığı hissiyatlardır. seçtiği iktidar güçlü ise kendisini de güçlü gibi hissetmek insanın doğasında var demek ki. onlar bilmiyor muydu yapılanları sanki ?
bizim ülkemizdekilerin de bundan belki 10 yıl sonra yaşayacakları hislerdir aynı zamanda. şimdi ortaya çıkan şeyleri görmezden gelip bundan atıyorum 10 sene sonra iktidar değiştiğinde yapılanları anlamaya başlayacaklar. aslında şimdi de anlıyorlar ama o güç ve güçlü olma hissi işte yapılanların yanlış olduğunu bildikleri halde yanlış olsa da bir şey olmaz kafasını yaratıyor..
