Nazi Almanyası dönemi, apolitizmle bezenmiş bir "tarafsızlık" edebiyatının sanatçılarının hangi güruha denk düştüğünün en büyük örneğidir. tarafsızlık adı altında üç maymunu oynayan sanatçılar, sistem tarafından dışlanarak bertaraf edilmiştir.
"üstün ari ırkı" nı temsil eden şu heykel almanya'da birçok binayı ve meydanı süslüyordu:
bu heykelin heykeltraşı olan Josef Thorak, kısa zamanda faşist ideolojinin en büyük propaganda aracı haline gelmişti.
Ancak Nazi rejimi sadece bu gibi sanatçılardan faydalanmıyordu.
Hitler' in kutsal yetenek bahşedilmiş sanatçılar listesindeki birçok isim Nazi partisi'yle bağlantılı değildi.
bu "apolitik" sanatçılar sisteme büyük bir ideolojik destek sağlıyorlardı.
Ki nazi almanyası dönemi ilerici sanatçıların sürgüne yahut ölüme gönderildikleri bir dönemdi.
Leni Riefenstahl: yahudilere yapılan zulmün farkında değilim ve siyaset ile ilgilenmiyorum.
carl orff, ilerici arkadaşı kurt huber' in ölüm cezasının hafifletilmesine yardım etme teklifini reddedecek kadar ileri gitmişti.
Johannes Heesters: doğrusunu söylemek gerekirse, çalışmalarımda çok yoğunum, siyasetle ilgili bir şey yapamıyorum.
oysa aktör heesters, nazi almanyası'nın en üst yöneticileriyle dostluk ilişkisindeydi.
ve hitler tarafından "nazi gençliğinin sembolü" olarak gösteriliyordu.
Bu sanatçılar faşist, gerici bir rejimde "apolitik" davranmanın ne gibi sonuçlara yol açacağını gözler önüne sermiştir.
