son günlerde nasılsın diyene yorgunum diyemiyorum. yalandan iyiyim'lerle geçiştiriyorum. ama çok yorgunum.
bir dağ başı, cebime küçük taşlar istiyorum sadece. ya da nazım hikmet misali " bir çınar ağacı".
umutsuz muyum? evet.
ara ara kendime gelmiyor değilim. sonay var mesela. can dostum. dün beraber çay, muhabbet...derken dedim oh be! iyi ki arkadaşlar var, kitaplar var, şarkılar var. yoksa napardım bu bok çukurunda.
tıpkı böyle, sonunu bağlayamadığım bu yazı gibiyim. kayıp ve yorgun.
kime göre ? neye göre ? milyon tane cevabı olan bir soru aslında. sorana göre değişir cevabı. sorma tarzına , ruh haline , hangi zamanı vurguladığına ,hangi durum sonrası sorulduğuna vs. en iğrenci de geç kalınan bir soru olarak kulağınızdan içeri girmesidir. formalitedir bazen. hep "iyidir" demeniz beklenir ki devamında "neyin var ?" sorusu gelmesin diye.
