yalnız yaşanıyorsa pratiklik sağlayan eylemdir. sabah yataktan kalkar işine, okuluna gidersin akşam gelir yemeğini yer işine gücüne bakar sonra girer yatarsın. evde birileri varsa olmuyor ama terliği yabıştırırlar elbet kaba etine sonunda illa.
üşengeç insan veya yalnız yaşayan insan mantığıdır.
Gelen giden önemsizse ya da hiç yoksa allahın emri yapılır. Günün yorgunluğuyla hiç yastıkla yorganla boğuşası gelmez insanın. Uzan ve tek hamlede ört üstünü. Her gecenin rutini...
robot düzeninde mantıklıdır. her sabah evden çıkıyor, gün boyunca aynı şeyi yapıyoruz. ders/ iş için uğraşıyoruz, onu görüp o iki kelimeyi söyleyemiyoruz, yoruluyoruz, eve dönüyoruz, yemek yiyoruz, birkaç işle daha uğraşıp yatıyoruz. açıkçası bu kadar sıkıcı ve şaşmaz bir program dahilinde pek de yanlış gelmiyor insana.
yurdum türk insanının -ki geneli öğrenci tayfadır bu yurdum insanı, tabiki de erkektir çoğu- yaptığı harekettir. bence gayet mantıklıdır. en azından dağınık durunca yatak hava almış oluyor.
dağınıklığı seviyorum, toplamaya üşeniyorum 'dimek' * yerine daha zekice uydurulmuş bir bahanedir. ama doğrudur da bir yerde. akşam yine yatacan nasılsa.
annelerin gözünde, günün her anı bir misafirin gelip aralık duran oda kapısından yatağın dağınık görüntüsünü görme ve "falanca hanımda pek pasaklı" deme riskine karşı tedarikli olma durumunun tam tersidir.
evde kimsenin olmadığı zamanlarda kesin denenmelidir. herkes(aşırı düzenli, aşırı titiz, temizlik hastası olsa bile) bunu en azından bir gün yapmalıdır...
yatılı okulda yapıl(a)mayacak eylemdir. evdeyken anneyle takışmanıza sebep olur, özetle annenin "yatılı okula gidiyorsun yatak toplamayı öğrenememişsin" sözlerine maruz kalarak yatak toplanır.
