Robinson crusoe karakterini ele alalım . Adam adada yaşıyor ve tek başına. Bu ada öyle bir ada olsun ki istediği hayal ettiği her şey düşündüğü an gerçekleşsin cennet gibi.
Bütün buna rağmen o bile cuma gelince mutlu oldu. Sartre cehennem için " diğerleri " demiş ama biz insan olarak diğerleri olmadan olamıyoruz eğer psikopat değilsek.
En önce şunu kendinize bir tanımlayın özgürlük sizin için nedir kime neye göre özgürlük ? En başta kim ne der korkunuz cekinceniz var ise bırakın bir kenara gerisi kendiliğinden gelir.
Genel olarak bir özgürlük kavramı yoktur. Çünkü insan özgürlüğünü kendi sınırlarına göre çizer. Benim özgürlüğüm başkası için duvar, başkasının özgürlüğü benim duvarım olabilir. Tartışılır.....
Özgürlük hayata ters bir kere ana rahmine düştüğün andan beri tutsaksın doğdun yine tutsaksın görüyorsun duyuyorsun kokluyorsun tadıyorsun ve dokunuyorsun ötesi yok doğumundan ölümüne kadar zamana tutsaksın kaçsan bile gidebileceğin yerler sınırlı ne kadar geniş olsa da, zamandan asla kaçamıyorsun. Düşüncelerin bile tutsak farkında değilsin ama düşüncelerin içinde bulunduğun toplumdan çok da farklı değil hayatın boyunca kendini gerçek anlamda keşfedemiyorsun yine tutsaksın, öldün yine tutsaksın yani onun için özgürlük bir şeyleri yapabilme, yaşayabilme imtiyazına sahip olmak değildir bence özgürlük pek kimsenin anlayamadığı bir kavram.
