sadece kafayı yoran boktan, keyif kaçırıcı bir düşünce. eskiden çok takardım böyle şeyleri çok titizdim hatta. hayatım şu şekilde ilerleyecek şunları yapıcam falan filan bir sürü planlar. hayal ettiğim yere ulaşıcam. en sonundada huzurlu bir şekilde ölücem falan filan. ve o planda bir aksama olduğu zaman hem sinirleniyordum hemde üzülüyordum. artık geçmişteki planlarımı nasıl öleceğimi hatta öldükten sonra ne olacağın falan hiç takmıyorum. sadece beni iyi eden şeylerle uğraşıp zamanımı geçiriyorum. böyle karar verdiğimden beri daha iyiyim ve daha az stresliyim.
bu şekilde dünya katlanılabilir oluyor ve zaman daha hızlı geçiyor. hayallerin peşinden gitmeli ama olmayıncada üzülmemeli. olduğu kadar. en sağlıklısıda bu.
Kafayı yersin haberin olsun. Bu arada mecaz anlam sadece kafayı yemek olarak algılanmalıdır. Diğer her yönü ile bire bir doğrudur! Hasta olursun nasıl hasta biliyor musun? Ruhsal hastalık. (bkz: Panik atak) ve türevleri.. ona göre bu tür konulara pek takılma ve hayatı olabildiğince mutlu ve insan gibi yaşamaya çalış. Aklına iyi ve güzel ne geliyorsa yap. Arkanda bir şeyler bırak ama arkamda bir şeyler bırakacağım diye hayatını da mahvetme ona göre yaşa. Bak mesela anı yaşa derler ya hani? Oda yanlış aslında! Anı yaşa evet ama anı yaşarken, yarınını da düşün. Bu ikisi çok önemli hem anı yaşa hemde yarını düşün başka bir şeye ihtiyacın yok.
Bırak insanlar seni sevsin ama insanlar seni sevsin diye kılıktan kılığa girme. Bırak insanlar seni olduğun gibi sevsin. Ha bunu da yanlış anlayanlar var! Beni insanlar böyle sevsin diye, yabani takılmayacaksın hocam! Sen efendi bie insan ol, çevrendekilere zarar verme, onlar zaten sana saygı duyar veya seni sever. Efendi ol! Adam öl! insan öl! Bu laflar seni kasar ama bunlarida yapacağım diye hayatı bok buk yaşama. Unutma önce sen, sonra başkaları tamam mı? (bkz: Önce sen usta)!
anlamsızdır. düşünülen şekilde değil başa gelen şekilde ölünür ama şahsen ben yüz yirmi yedi, kedimse yüz yaşında beraber televizyon izlerken tık diye sessiz ve acısız ölmemizi isterim. amin.
