depresyon genellikle bir karakter özelliğidir, doğuştan gelir. depresif karakterli insanlar her şey güzel gitse bile depresyona girebilirler. fakat mayasında depresiflik olmayan insan kolay kolay depresyona girmez. genlerin getirdiği veya götürdüğü bir şans faktörü. gönül ister ki kimseler girmesin depresoyna. çünkü etrafta keyifsiz insanlar görmek sizi de keyifsiz yapabilir.
son 1 yıldır yaşanılanlar göz önüne alındığında beni de hayretler içinde bırakan durumdur...
belki de; bu kalabalık,bu devamlı koşturan-koşuşturan şehir, binlerce hayatla mücadele halinde olmak engel koyuyor o halet-i ruhiyeye bürünmekten. beyin sana bildiğin: 'kendin ettin kendin buldun ama dur o sinirleri gerip gerip bırakıcam ben, sen rahat ol. nasılsa birazdan ağlama moduna bürünüp gözünden tek damla yaş akamayacak, tükettin yeterince onları. sen iyisi mi biraz daha sıç hayatının içine, sevdiklerin gerçekleri öğrendiğinde zaten senin yerine girecekler o psikolojik çöküntüye. sen yine iki üzülüp, mantıklı kararlar uygulama girişimlerindeyken; aha kim çağırdı ya hadi bu akşam son bi kez eğleneyim de yarın nasılsa düzeltirim her şeyi diyeceksin' diye buyuruyor.
ya da zamanında bulunduğun onca salak saçması aşk triplerinden şimdi önemli konulara kalmadı o depresyon halleri...
üzüntüleri bile çabuk tüketen bir nesil olduk biz...
anlamadın diye girmediğini düşündüğün durumdur. garip bir haz verir insana aha girmedim işte depresyona dersin. bu da depresyonun etkilerindendir. geçince hiç birşeyin kalmaz.
