Bazen düşünüyorum tek başarım hayatta kalabilmek gibi. 8 yaşında baban ölsün kal 6 kardeş ortada. Yanında bir iki eş dosttan başka kimse olmasın. Yalnızsın, daha da yalnız bırakılmışsındır. Çırpınmaya devam et başka yolun yok.
çoğunu net hatırladığım bir çocukluk geçirdim diye cevaplayabileceğim soru. ancak gözlemlediğim bir şey var çevremde. çocukluğunu detayıyla hatırlayan, o günlerden çok hatırası olanlar mutlu. muhtemel ki tatsızlıkları baskılayarak unutanlar kötü çocukluklar geçirmişler. kendimde de hayatımın çok az hatırladığım gençlik dönemi için bu geçerli misal.
velhasıl oyun vardı, sevgi vardı, korku azdı. mühim olan kendi çocuğumn çok daha iyi bir çocukluk geçirmesi şimdi, onu da başardım çok şükür.
Memleketten istanbul’a taşınana kadar her şey güzeldi. Annem zar zor parka götürür sokağa tek başımıza kolay kolay çıkarmazdı ümraniye sapığı haberlerinin gündemde olduğu zamanlardı çünkü.
En ufak korku ve tedirginlik duymadan zaman kısıtlaması olmadan doya doya doğada oynayarak gezerek geçen 10 yıl yetti de arttı. Şimdiki çocuklara üzülüyorum ellerinden 1 hafta telefonu tableti al krize giriyorlar.
Zordu . Bence biraz burcumdan da kaynakli hep olgun , dürüst, kurallı , hata yapmaktan korkan bir çocuktum. Sanki dünyayı ben kurtaracakmis gibi yükler hep üstümde. Niye öyleydim bilmiyorum. Ortanca olmanın bütün dezavantajlarını yaşadım. öyle arada bir yerlerdeydim kimsenin fark etmediği bir ayrıntı gibi. Bence ben çocuk gibi yaşamadım.
Babam faktörünü çıkarsak -ki kolay çıkılmıyor djdj- güzeldi ya. Eve pek girmiyordum, zaten o yüzden güzeldi… vay be şu hayatta benim de itlik serserilik yaptığım bir dönem olmuş.*
Valla 13 yaşıma kadar iyiydi. Oyun oynadım ettim. Sonra yaz aylarında iş hayatına başladım. Her türlü işi yaptım. Sanayide çıraklık, getir götür işleri (bisikletle), seyyar satıcılık vs..
nasıl bir çocukluk geçirdiğimi daha sonra anlatırım şu an biraz gündemle ilgili kısmını söyleyeceğim.
çok varlıklı değildik, sevgiyi ilgili dozunda gördüm çok şükür. dozunda da kızıldı bana. o yüzden bu panelci çocuk tacizcisi orospu çocukları gibi olmadım. sözlükte de bu panelci piçlerden var bu arada.
dönem dönem varlığı da yokluğu da görerek bilerek yaşıyarak yerli yerince mazbut sakin kimi zamanda oldukça maceralı aksiyon dolu mutlu bir çocukluk, hamdolsun. evet..
5. sınıftayken benim için vapura binmek lüks bir şeydi. 5. sınıfta hoca ders çalışan öğrenciler için haftalık ödül etkinliği yapmıştı sanki. vapurla kadıköy'e gitmiştik. küçükken salıncaktan düşmüştüm, kafama dikiş atılmıştı. yine de güzel bir çocukluk geçirmişim aslında. 2010'da büyükçekmece'de denize gitmiştik. 1. sınıftayken iğneden çok korkmuştum diye hatırlıyorum. bir keresinde deli bir çocuk benim gözlüğümü mü ne almıştı ve ben ağlamıştım.
8 yaşıma kadar harikaydı. o müthiş günlerin son zamanlarıydı.. babam, işten gelip de eve girmeden önce lojmanın önünde benimle top oynuyordu. bu babama olan hayranlığımı daha da artırıyordu şüphesiz. ama bir gün bir şey oldu. bir mayıs günüydü, elim bir haber aldı annem. babam kaza sonucu felç kalmış. evet o gün benim için bir dönemin son günüydü ve o günden sonra bir daha topa ayak vuramadım.
Valla sizi bilmem ama ben çok süper bir çocukluk geçirdim. Ballı sütüm bile eksik degildi. Her şeyim çok iyiydi. Buradan aileme şükranlarımı sunuyorum. Evlenirsem aynısını çocuklarıma uygulayacağım. Ben kalp ailem.
