beklentileri karşılanamayan, liseden yeni çıkmış beklentisi yüksek üniversite öğrencisi feryadıdır. gittiği üniversitenin liseden farkı olmadığını görüp, isyan eder kaderine.
benim gibi hiçbir haltı beğenmeyen bir tipin gittiği her üniversitede söylediği basit ama anlamlı bir söz.
örneğin:
mimar sinan üniversitesi: gittiğim 10 yaşında bile değildim. annemin en büyük hayali benim üniversiteden mezun olmamdı. bu yüzdende o yaşlarda beni üniversite üniversite dolaştırırdı. bu gittiğim 3. üniversiteydi. tabi ben yazın gittiğim için kimse yoktu ve ben deniz hayranı biri olmadığım için pek beğenmememiştim mimar sinan'ı.
kültür üniversitesi ataköy kampüsü:buraya gittiğimde 15 bitmiş 16'dan gün almıştım. ilk defa bir profesörle röportaj için gittmiştim. içeri bir girdim. dikkatimi ilk çeken şey merdivenlerin olmaması oldu. ve tabi ki beklenen cümley, kurdum. " bu nasıl üniversiteye bu böyle"
kadir has üniversitesi cibali kampüsü: aynı sene içinde gene bir röportaja gittim. bu sefer mithat bereketle görüşücektim. bilenler bilir mithat bereket kadir has üniversitesi ile işbirliği içinde çalışır ve üniversite içinde pusula akademisi vardır. neyse gittik gene oraya ve ben orayı gene beğenmedim. bu nası üniversite ya küçücük yer dedim.
bilgi üniversitesi sütlüce kampüsü: aradan bir sene geçti. yaş oldu 16, 17'den gün almışız. * neyse, bir yarışamya başvurucam gittim bigi'ye. içeri bir girdim. olimpiyat pistine, üniversite adı altında ayrı ayrı oteller yapmışlar. herkes özgürce takılıyor, binalar birbirinden ayrı ayrı. dedim bu nası üniversite. müzeyi üniversite dye yuttturuolar.
yani olayı toparlarsak hiç biyeri beğenmedim. 1 yer hariç. orası da istanbul üniversitesi ve istanbul üniversitesi su ürünleri fakültesi. çünkü ilk orayı gezdi. orada insanlar 9-10 yaşında ki bir çocuğa değer verdi, onun sorduğu saçmasapan soruları cevapladı. ve işte bu yüzden o üniversiteyi sevdim.
