birşey hissedersin ama o şeyin ne olduğu belirsizdir,kendi içinde mükemmel bir eserdir kendine anlattığın,ancak hezeyana döner dile dökülünce..susarsın bu yüzden..icinde dışında,her bakışında vardır bu soru..bulamazsın yolunu yordamını..işte yine anlatamıyorum..nasıl anlatmalı bunu..*
Yillarca pesinden kosarsin. "Benim olsun ona gozum gibi bakacagim her seyden sakinacagim onu" dersin. Senin olur. Sonra siradan olur. Dahasi herhangi bir seyden daha degersiz olur (bkz: islak tuvalet terligi). Her canin sikildiginda ona patlarsin ve yerli yersiz, gittikce anlamsizlasan ozurler havada ucusur. Affedilirsin ama bir daha, bir daha... sanki o gunlerde hayalini kurdugun sey o degilmiscesine... kahvedeki arkadaslarina bile daha cok ozen gosterirsin de ona gostermezsin. Iste o dev ask bu kadar da salakca biter. E bitmesin mi? Karsindaki de sabir tasi degil herhalde.. soyle uzaktan bi baktiginda cok gecmis olmaz umarim ve birseyleri toparlamaya gayret edersin. E hadi bakalim.
