tam unuttum dersin, bir şarkı, bir cafe, bir sokak, bir koku ya da geriye kalan ne varsa. olmadık zamanlarda, tam unutulduğunu düşünüldüğünde ortaya çıkan amaçsız özlemdir. aklına gelince seni ne kadar çok sevdiği gelir. onun kadar seni seven birisi çıkmaz diye korkarsın bir daha. evet ulan, benciliz ya. onun kadar seveni çıksa unutacağız belki onu hemen.
tam unutursun, birisi sana sorar hatırlatır. tam unutursun bir bakmışsın bir sokaktan geçerken "bu sokakta tutmuştu ilk ellerimi" diye aklına gelir. ilk defa burada "seni seviyorum" dedi bana gelir aklına. unutmak istemediğinden mi olur bunlar? yoksa unutmak istemediğinden mi?
unutmak isteyince unutabiliyor mu insan bir acıyı, bir aşkı, kötü bir anıyı? bilemiyorum. sanırım özlüyorum. sanırım özlemek istiyorum. çok özleyince unutmaya başlıyor insan. saçlarının kokusu hala aklımda ama nasıl güldüğünü unuttum. ses tonunu, ilk izlediğimiz filmi, ilk kavgamızı bunları unuttum. ama saçlarının kokusunu unutamıyorum.
abi gece gece siz hayırdır ya? kurban olayım kendinize gelin. lan aşk falan boş iş bırakın bunları ya. bu insanlardan kaçı sizi gerçekten sevdi sanıyorsunuz? seven insan bırakmaz, seven insan sevdiğini değiştirmez. bu yüzden hiç kimse asla gerçekten sevmez. illa ki bir huyunuzdan rahatsız oluyorlar, sonra bir başka huy, sonra bir diğeri. bir süre sonra da bu yarattıkları kuklalardan sıkılıyorlar. sizi üzmekten çekinmeyen, çekip gidebilen insanlar için üzülmeyin. allah belamı versin şuraya ultiyi atmak üzereyim. yether!
