b: hadi olum uyan artık.. k: gelmesinler amuğogoym. b: kim gelmesin lan? k: yeşil adamlar.. b: yeşil adamlar kim lan k: ne bilim s.kicem şimdi senide yeşili de gelmesinler işte b: mavi ekran
en yakın dostlarınızdan biri ameliyat olur. canımı düşünmeden veririm diyebileceğiniz dostlardan biri. bir kaç gün boyunca aile bireyleri refakat eder. daha sonra büyük ısrarlar sonucunda şahsımın refakatçı kalmasına istemedende olsa aile razı olur. aile hastaneyi terk ettiği an muhabbet başlar:
vendetta: geçti mi narkozun etkisi?
arkadaş: hacı şu adam vardı adı neydi lan?
vendetta: hangi adam?
arkadaş: şu oyuncu var ya. neydi onun adı?
vendetta: hangi oyuncu lan? isminden hatırladığın kısmını söyle.
arkadaş: lotte de kapiçino gibi bi ismi var lan.
vendetta: ...
arkadaş: gemili filmi vardı ya lan. şimdi de rüyalı filmi var.
vendetta: ahaha. leonardo dicaprio.
arkadaş: heh, narkozun etkisindeyken hep öyle filmde hissettim kendimi.
vendetta: nasıl?
arkadaş: öyle mal gibi rüyaya dalıyordum filmlerde falan oynuyordum. öyle saçma rüyalar gördüm. rokko reyisi de gördüm.
vendetta: rocco siffredi mi?
arkadaş: evet. çok ağırıma gitti lan. rüyamda benle resmen dalga geçti.
vendetta: niya hacı, naptı?
arkadaş: sikine fırça bağlamış duvarı boyuyordu.
vendetta: ahauhuaha.
aradan zaman geçer.
arkadaş: hacı sigara içmem lazım.
vendetta: olum içme lan. bak daha yeni ameliyat oldun. narkozun etkisi falan var daha. ne bileyim sigarayla endikedir falan. başıma bela açma.
arkadaş: benim bilader bi paket winston getirdi, şu çiçeğin içinde. ordan al tuvalette içeyim ben. sorarlarsa sen içtin.
vendetta: ya olum sigigit. (arkadaş ayaklanır, sigarayı alır, wc ye gider)
arkadaş: aslında sen marlboro içiyosun. senden içsek ikram olurdu. neyse benden içtik hanımeller oldu.
sigaralar içilir.
vendetta: ortak bu narkozun etkisi ne zaman geçecekmiş?
arkadaş: bilmiyorum, bir an önce tamamen geçer inşallah.
vendetta: niye?
arkadaş: hacı insepşın modundayım diyorum. rüyalarımda rokko sifredi badana boya yapıyor diyorum. sen hala niye diyosun alüminyum.
-kanka
-efendim canım. aman cok konusma. yorma kendini.
-duvarlardan ateş çıkıyo
-tamam ben söndürcem onları korkma
-su getirsene bana lan şerefsiz
-al canım benim. aman dikkatli iç
-siktirgit lan orospuçocuğu
ömer bey*** gelsin ameliyata alıcaz. öksürmek yok, gülmek yok. kırık parça her an sinire dokunabilir, dedi ukela hemşire. Bana içinde ameliyat hakkında bilgilendirildim, anestezi hakkında bilgilendirildim, oluşabilecek komplikasyonlar hakkında bilgilendirdim vs. yazan 2 sayfalık bir paketi imzalatmaya çalışıyordu. Bilgilendirilmediğim için imzalamamak için inat ediyordum. Doktorumun yeşiller içinde gelip bana ameliyat anestezi komplikasyonlar ve binlercesi hakkında geribesleme yapıp tüm kaygılarımı gidereceğini falan hayal ediyordum. Giysilerim kesilerek çıkarıldı, yeşil şeyi giydim boneyi de çaktım ve sedyeyle ameliyathanenin kapısının önünde bekliyordum. Hem korku, hem korkuyu kabullenememe, hem de beynimle ikna etmek için cebelleşirken annem karşıda sedyenin bir metre ötesinde melul melul ağlıyordu.
-anne, boşluğa ihtiyacım var, dedim** .
efendim yavrum? dedi, küçük-emrah-vari.
-yani ölü balık gibi bakma. moralimi bozuyorsun, diye tersledim.
elbette haklı bir çıkış değildi, ama moralim çok bozuktu. omurgamdan ameliyat oluyordum, büyük bir cesaretim vardı, ve annem hıçkıra hıçkıra emrahlaşıyordu. üzülmemesine imkan yoktu ama ben çocukluğumdan beri annemin ağlaması için üzülmesine gerek olmadığını düşünürdüm, belki bundandır.
Neyse doktor geldi. "nasılsın bakalım?" diye sordu. "korkuyorum" dedim. "aaa korkulucak hiçbirşey yok. tamamen geçicek," dedi. "hiçbir şey hatırlamıycaksın".
"Peki ya uyanık kalma durumu?"
"Yok," dedi, "öyle bir şey olmayacak.uyanınca biraz ciyaklayabilirsin. O sırada konuşan da bilinçaltıdır zaten, hatırlamıycaksın,"
"Ben anestezi diye bir film izledim. orada herşeyi hissediyordu"
"onlar sadece film" dedi. "başka bir soru var mı?"
"ya estetik kaygılarım?" dedim.
"estetik dikeriz" dedi, göz kırptı ve oradan ayrıldı.
Hoop içeriye taşındım ve hayal meyal birşeyin üzerine yatırıldığımdan sonraasıı
saniyesinde uyanmaktı.
Başka bir yerdeydim ve herşeyi hissediyordum. Bagırmaya çalıştım, suratımdaki oksijen maskesi olması muhtemel şey her nefes alışımda suratıma yapışıyordu. Kafamı salladım. Kurtulmaya, nefes almaya çalıştıkça o şey suratımı vakumluyordu.
Birisi en sonunda gördü ve gelip maskeyi kaldırdı. Saldırıcak yahut ayağa kalkacaktım ki, o da ne, ellerimi bağlamışlar. "imdaaat" diye bağırdım. hemşire geldi, yüz vermedi. "Ben bilinçliyiiim!" dedim,
"Bilinçliyiiim ve herşeyi hissediyorum allah cezanızı versin. Lanetolasılar! Hani hissetmeyecektim herşeyi hissediyorum. imdaaaat yardım ediin"
"bağırma," dedi.
"ömer bey nerde?"
"ohoo, ömer bey'in işi gücü yok, ameliyattan sonra gelip bir de burada sana bakacaktı. Ooldu canım. Gitti ömer bey evine, gittii," dedi.
Terbiyesiz hemşireye sinirlenmiştim. Yan tarafa döndüm, yaşlı bir amca inliyordu.
"amca sana da mı bakmıyolar," dedim. Kafasını iki yana salladı.
"bana da bakmıyolar. Nereye attınız bizi?!" diye höykürdüm.
Ön tarafta bir kız çocuğu böğürüyordu.
"tatlım, yazık sana. sen kaç yaşındasın?" dedim. Sanki ıstırabı başından aşkın değilmiş gibi bir de cevap wermek mecburiyetinde bırakmıştım onu:
"onüüç.."
ondan sonra başladım:
"sam van get as out of hiyır! Some one fucking help us! OO may fakin gad"
Erkek hasta bakıcı güldü. Ellerimi çözdü, ve hareket halindeydik. Hastahanenin koridorlarında setler vardı. Her sete takıldığımızda acıdan böğürüyordum. Annem çığlık atıyordu. Ardından hasta bakıcının sesi duyuluyordu: 38 tane kaldı efenim bunlardan. otuzyedii.. otuz altı tane kaldı efenim.. vs.
Arada röntgen çekilmesi için bir mola verdik. Çarşafımla beni kaldırıp röntgen cihazına attılar, böğürdüm, kaldırdılar böğürdüm, 38 seti böğüre böğüre geçtim.
Bir süre morfin içeren bir ağrı kesiciyle uyudum. Kalktığımda yan tarafımda yatan küçük çocuğun adının sezer olduğunu öğrendim. Sezerin hakkını sezere vermek lazım asdasd diyip duruyordum. Buna benzer saçma espriler yapıyordum.
Narkozdan çıktığımdaki ilk tepkilerim bunlardı.
yanımdaki iki hastanın da refakatçileri çok konuşuyorlardı. uyutmuyorlardı. Beynim zamanın 3/4 'ünde alfa konumundayken sürekli acılarından bahseden bu insanlardan yılmıştım.
Narkoz sonrası ilk tepkilerim bunlardı.
Şimdi ikinci bir hayat var ve ben insanların böyle bir deneyimden sonra karekterlerinin değiştiğine inanıyorum gerçekten.
(bkz: narkoz sonrası kişilik değişikliği)
