Sahurdan önce yaptığım anlamsız eylem. paylaşmak istedim.
nargileyi yaktım yeniden.
öyle sanıyorum ki ciğerlerim doldu artık,
beynim uyuştu.
kolu kanadı kırık beklerken,
tek dostum biraz duman bir kaç meşe kömürü.
yanında yeni türkü eşlik ediyor bana;
"nargilemin marpucuda gümüştendir gümüşten"
hani düşünüyorum derdimi anlıyorlar mı? diye,
sonra bi daha düşünüyorum,
ben derdimi biliyormuyum diye.
neyse ki bu sorgudan tütün rahatsız olmuyor
hiç kasmadan dumanlamaya devam ediyor
aklımı, ciğerlerimi
dumana devam efem
dumana devam.
nefes nefes çektim çok şey yaşamımda içime,
en güzeli sendin nargile...
ne ahmet ne mehmet ne de hasan
en güzeli yine sendin nargile...
midemde bir yanma ve gözlerimde sanki yalnızlığımın getirdiği nem,
kalbimde aşklar ciğerimde unmarsızca sen.
garip çok garip!
bir türlü bırakamadım seni nargile....
