-n'apıyorsun?
-oturuyorum. sen n'apıyorsun?
-ben ayakta duruyorum. baban nasıl?
-o çömeliyor şu anda.
-benim babam da amuda kalktı. tamam, ararım yine. hoşça kal.
-tamamdır, görüşürüz.
imla için kusura bakılmasın, "ne yapıyorsun" yazınca karakter sınırlamasına takıldı.
telefonda sorulan "ne yapıyorsun" sorusuna verdikleri cevap "oturuyorum" olan, bir şey yapmak konusundaki anlayışları insanlığın geri kalanından farklı olan kişilerdir.
şimdi bunlar iki çeşittir; ilk grup telefona cevap verdiğinde oturmaktadır ancak aynı zamanda birşeylerle de uğraşmaktadır.* bu durumdayken oturuyorum diye cevap vermelerinin nedeni, ya oturmak eylemini o anda uğraştıkları şeyden daha söz etmeye değer görüyor olmaları ya da muhabbetin yoluna taş koymak istemeleridir. görüldüğü gibi bu insanlar ya eylemleri değerlendirme konusunda bi güçlük çekmekte ya da basbaya şerefsizlik yapmaktadırlar.
ama bir de bunların aradığınız sırada gerçekten sadece oturmakta olanları vardır ki, işte onlar benim gözümde en asil duyguların insanıdırlar. bir kere "yaşamak için minimum faaliyet" mottosunu benimsemişlerdir. tdk'ya göre tanımı "vücudun belden yukarısı dik duracak biçimde ağırlığı kaba etlere vererek bir yere yerleşmek" olan oturmak eylemini, başlı başına yapılan bir iş, adıyla sanıyla bir eylem olarak görmektedirler. muhtemelen oturma eylemini bir protesto biçimi olarak benimseyen zihniyetin yaratıcısıdırlar.
napıyorsun sorusuna hiç demekten daha mantıklı cevaplar veren kişidir. şu an ben de bu entryi girerken oturuyorum ve eminim bunu okuyan sen de şu an oturuyorsun...*
