kara çarşaflı kadın görünce duyulan üzüntünün yarısı değildir. namazda huzur buluyor meditasyon yapıyor en azından insan. ama bu çarşaf tüm hayatı kabusa çeviriyor. onlara üzülüyorum. olmayan bir emir olmayan bir ceza için hayattan feda etmeleri çok acınası.
bunu bir çeşit terapi olarak görebiliriz. oradaki insanlar kendilerini bu şekilde rahatlatıyor, tanrının ona verdiği vazifeyi yaptığını düşünerek huzur buluyor.
inançsız olarak üzülmediğim durumdur. keşke ben de inansaydım diyorum, keşke sığınabileceğim ve dediklerini yapmam durumunda bana sevdiklerimle eşssiz, sonsuz bir yaşam sunacağını düşündüğüm bir tanrım olsaydı.. din çok güzel bir şey aslında cidden; ama kutsal kitapların anlattıkları 21. yüzyıldaki mantığa, hukuk kurallarına, etik ahlaka uygun değil. küçümsemek için söylemiyorum yanlış anlamayın, ama bir gün kur'an'ı gerçekten 'tarafsızca' okuyup sorgulayabilirseniz ne demek istediğimi anlarsınız.
diyelim ki burdan sonra ahiret yok ve insanlar var diyo namaz kılarak mutlu oluyolar..
ama ya ahiret varsa ya onlar çok şey kazanıyosa o zaman senin haline kim üzülecek?
bu da bir bakış açısı. hemen dindar lar gelip saatlerce açıklama yapmadan farklı görüşlere saygı duyulması gerektiğini vurgulayım. aahhh görevimi başarmanın verdiği mutluluk.
