insana ayrı bir haz verir. ulan artık nasıl kılıyorsam namazı, çocuk onca insan içerisinde beni seçti diyerek gururlanırsınız.
tabii arada işkillenebiliyor da insan. ulan onca adamın arasında neden ben? git babanı, amcanı, dedeni taklit et velet.
acaba namazı çok mu hızlı kılıyorum diye derin düşüncelere dalarsınız, kesin benim namazımda bir eksiklik var abi, yoksa bu velet niye taklit etsin beni. ohh bana uydu, erkenden namazı bitirip çıkıcak falan filan. namaz kılınır, ama zihin de bir yandan meşgul.
velhasıl camide çocukların taklit ettiği birisi olmak yer yer iyi bir şey de olsa, taklit edilene haz da verse bir süre sonra içinden çıkılamayacak sorular sormaya başlıyor beyniniz. işte o zaman tükeniyorsun arkadaş.
herşeye rağmen camide çocukları görmek çok güzel be abi.
küçükken her çocuk yapar. hatta arapça ezberleyemediği duaları içinden allahım beni, annemi, babamı koru, günahlarımız affetfalan der, minicik dudaklarını birine bakarak benzetmeye çalışır. anne babaya bakmaz ki, yanlış yapmaktan korkar. *
