cuma bitmiştir, kapıya yöneliyorum. bir adam tahiyyata oturmuş, ben geçerken gözünü bana çevirmesi ile benim utanmam bir oldu. halbuki o utanacak ben niye utanıyorum. şöyle bir kesiştik. gözlerinde, camiden çıkmaya çalışan insanların telaşını andıran bir ifade vardı.acaba sağlam çıkabilecek miydi kapıdan?. acaba pantolonuna bir ayak izi gelmeden çıkabilecek miydi?.ama çıkınca iyi güldüm.
