Ölüme yakın hayata dair,
bir umut sonsuza yakın, bir dokunuş her ne halt sa
uzaklaşmak için ,
bir an için beynim el verse susmayı, kapatsam gözlerimi
olmayan morlukların, pembeliklerin kucağında.
dalgalar hüzün vermese bu akşam, deniz karamsara çağırmasa beni, gece feneri yoldaş olmasam
bu kez hüzünlerini suya yansıttığında.
deniz kokulu adamı mı beklesem ben sadece bana verilen bu sürede,
huzursuz olmasam, yargılanmasam çığlıklarınızla sayın martılar.
bir aşk desek ve üstünü sadece bir anlık örtüp, boş verse gece.
beni saklasanız ne olur, tüm sırlarınızla evren bir olağan üstünlük yapsanız.
bakın geliyor sandalıyla, deniz kokan adamım, gece üşütmüş belli ki onu.
ve izninizle sarılsam ona, biraz müsade sıra bende artık tüm yanlızlıklardan sonra.
Üstünü örtsek herşeyin bir avuç ıslak kumla ve desek işte bu..
sonra kaybolsak, ay ışığında görmesinler bizi,
zaten kime bu hesap, acıları biz ceplerimize doldurmadık mı?
şimdi bıraksak suya bizde hafiflesek ve girsek gecenin en acımasızında o suya.
Arınsak bir kutsallıkta ve umutla.
Ay bize gel dese ve gitsek, gitsek mor mavilere izlerimizi yok edene kadar gitsek.
Bir adam ve kadın olsak hiç yaşanmayan...
