çocukluğumuzda hepimiz mızıkçılık yapmışızdır. ama bazı çocuklar vardı ki, bu işi meslek haline dönüştürmüşlerdi. başı vurduğun zaman, ''yok olum baş diğer taraftı'' gibisinden saçmalıklar söyler ve kavga çıkarırlardı. hep kendileri haklıydı, her söyledikleri kanundu ve şerefsizlerdi. büyüyünce de öyle oldular. bazıları işi ilerletmiş, oyun oynanan sırada teşkilat halinde yerde sıralanmış misketleri(kulleleri), üzerine atlamak suretiyle kim vurduya götürerek araklarlardı. bunlar birer profesyonellerdi. ne diyelim...suç bizdeydi... oynamayacaktık bunlarla işte. ama çocukluk hacı.. çocukluk...
