bu anadolu söylemi ile mınçıka *yı yaş değnekten ok yapan anadolu çocuğukları olarak bir değneği kırıp ikiye ayırıp uçlarını iple bağlayarak yapmışızdır (belki) yapmışsınızdır vakti zamanında.
bu mınçıkanın aslını zincirli mincirli kalın saplı halini emmi oğlumun arkadaşından alıp da babasından saklama gayreti içinde olduğu bir dönemde görmüş idim.
kendileri mi yaptı orijinal haliyle satın mı aldılar bilememekle beraber (satın almış olmalılar bu kadar iyi yapabilmelerizor, en azından fikir olarak ithal bir icat) gördüğümde çok ürkmüş idim. özenerek yaptığımın aslını görünce/bilince ürkmem;
tekniğe, teknolojiye karşılık geri kalmışlığın, yetersizliğin, yabancılığın ya da art/kötü niyet ile iyi niyetin birbirini yakından görmesini kötü niyetteki buz gibi soğukluğu hisseder gibi yaşayıp tanımanın doğal bir sonucuydu herhalde.
çünkü çalışıp erişmenin nimetlerini insanlığın felaketine, korkutup ezmek, zarar vermek, yıldırmak için sarfeden birilerini o mınçıka resminden çıkarmıştım. hala gözümün önündedir hayal meyal.
çocukken bende vardı bir tane. sallarken kafamı gözümü yarardım. şimdi nerden aklıma geldiyse. akşam eve dönerken sanayiye uğrayıp yaptırayım bir tane. fotosunu atarım.
tanım; bir çeşit yakın dövüş aleti. bunun üstadı olan ninjalar sopaların ucuna bıçak takıp ölümcül bir silaha da dönüştürümüş bunu.
emin değilim ama japon menşili olması lazım.
80'ler jenerasyonu her çocukta bulunan item.
çalışıp sebat edip gerçekten sallamasını da öğrenmiştim bir hevesle ama sonrasında bıraktık tabii.
ninja kaplumbağaları izleyince buna sarıyorduk haliyle. uzun ve düz sopa bulursak ortasına beyaz bez bağlayıp tutma yeri de yapardık donatello gibi.
gerçek ismi nunçaku olan, 15-30 cm uzunluğundaki iki silindirik cismin 8-15 cm zincir, halat veya benzeri bir bağlantı elemanıyla bağlanması sonucu elde edilen uzak doğu kökenli kavga aleti.
