bir esnaf olarak en ayar olduğum durumlardandır. hayır yani dükkanımda dağıtılmaya o kadar müsait ki. annesi de öyle bakar biliyor musun. çocuk dükkanın altını üstüne getirir anne de "valla benlik bişey yok" dercesine, umarsız bakışlarıyla adeta çocuğuna destek verir. ulan bir ikaz et, ne biliyim kolundan tut bir şeyler yap. ben de tabi timsah gülüşü bakınmaları. yapacak bir şey yok. anne mal olmayı görsün. yok çocuğa kızmıyorum aslında. çocuktur elbet yapacak böyle şeyler ama bir ikaz da bulun, yanına çek, iki laf söyle. elbet birisini dinleyecektir. ama yok. anne odun annelerden. baktım dükkan elden gidiyor ancak o zaman şunu söyleyebiliyoruz biz dükkan sahipleri;
+ (bkz: hamfendi) afacanı şeyapabilirsek.. hani oradan alabilirsek..
-.... .
+(salağa yatıyor) efendim çocuk..
-neyy, hee.. berkcaaaaaaannn, olum napıyosun gel bakiyim yanıma(bir de sakız çiğner böyleleri çakkıdı çakkıdı)
ne deyim. allah sabır versin.
